حمید نقی یی

مقدمه: جمعیت هلال احمر استان تهران برای دستیابی به نیروی انسانی کارا و کارآمد، اقدام به برگزاری دوره های آموزش کوتاه مدت ضمن خدمت برای کارکنان در سطح استان کرده است تا بدین وسیله کارایی و عملکرد کارکنان خود را ارتقا دهد. به همین منظور، این مقاله درصدد بررسی میزان تأثیر آموزش های ضمن خدمت ویژه کارکنان جمعیت هلال احمر استان تهران در میزان کارایی آنان از سال 86 تا 88 برآمده است. روش ها: در این تحقیق، با توجه به موضوع و اهداف مورد بررسی از روش توصیفی و از نوع پیمایشی به شیوه مقطعی بهره گرفته شده است. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است و جهت دسترسی به واحدهای نمونه (کارکنان) از روش نمونه گیری طبقه ای بهره گرفته شد. تعداد 119 انتخاب و نهایتاً 112 نفر از آنان به پرسشنامه پاسخ داده اند. یافته ها: در مجموع، دیدگاه نمونه مورد بررسی نسبت به "کارایی دوره های آموزش کوتاه مدت ضمن خدمت" در سطح متوسط بود. بر اساس نتایج، 1/5 درصد از تغییرات متغیر وابسته کارایی کارکنان توسط متغیر مستقل دوره های آموزش ضمن خدمت پوشش داده شد. میزان بتای به دست آمده در رگرسیون خطی ساده برای عامل مستقل معادل 226/0 است. نتیجه گیری: تجزیه و تحلیل شغل، بررسی و ارزیابی عملکرد کارکنان در شغل و برگزاری آزمون های مختلف در سازمان ها قابل توجه است

مقدمه: جذب و نگهداری مربیان امداد و کمک های اولیه ، و نجات، به عنوان منبع و سرمایه ای سودمند در جامعه حائز اهمیت است. لذا این مقاله به منظور تحقق این هدف، به بررسی مشکلات مربیان از دیدگاه مسئولان آموزش شعب جمعیت هلال احمر استان تهران در طی سال های 1388-1386 پرداخته است. روش ها: این پژوهش از نوع پیمایشی، توصیفی و مقطعی است که در آن از روش اسنادی و کتابخانه ای نیز بهره گرفته شده است. جامعه آماری این تحقیق، شامل تمامی مسئولان آموزش شعب استان تهران طی سال های 1386 تا 1388 و نمونه آماری آن شامل تمام اعضای جامعه آماری بود. ابزار تحقیق، پرسشنامه محقق ساخته بود. یافته ها: بر اساس یافته های این پژوهش، سهمیه آموزشی و مربیان بین شعب، به طور مناسب توزیع نشده اند. مشکلات مهمی که مسئولان آموزش شعب در خصوص مربیان بیان داشتند به ترتیب شامل موارد عدم وجود مزایای مناسب اداری برای پرسنل آموزش (سختی کار، اضافه کاری و...)، پایین بودن حق الزحمه مربیان و مدرسان، کافی نبودن تعداد پرسنل آموزش در شعب و کمبود و نامناسب بودن وسایل کمک آموزشی می شد. نتیجه گیری: حفظ و نگهداری مربیان در جمعیت هلال احمر حائز اهمیت است که با بهره گیری از الگوهای مشارکتی می توان به این مهم دست یافت. علاوه بر استفاده از این الگوها، بایستی به مشکلات مربیان نیز توجه داشت.