فائزه باقری دادوکلایی

هدف اصلی این پژوهش بررسی دامنه یا وسعت مالکیت بر بازده اضافی سهام (صرف ریسک سهام) می باشد. با استفاده از داده های معاملاتی ماهانه ی شرکت های پذیرفته شده در بورس اواق بهادار تهران، وسعت مالکیت مبتنی بر معاملات با استفاده از حجم خریدار و حجم فروشنده در سهام جداگانه ایجاد شد و نقش وسعت مالکیت در بازده اضافی سهام (صرف ریسک سهام) بررسی شد. در راستای بررسی این موضوع، فرضیه های پژوهش بر مبنای یک نمونه آماری متشکل از 92 شرکت طی سال های 1394 لغایت 1398 و با استفاده از الگوهای رگرسیونی چندمتغیره مبتنی بر داده های ترکیبی مورد آزمون قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان میدهد که بین وسعت مالکیت و بازده اضافی سهام رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین متغیرهای کنترلی سه عامل فاما و فرنچ شامل صرف ریسک، عامل اندازه، عامل ارزش و متغیرهای کنترلی سطح شرکت یعنی عمر، نسبت ارزش دفتری به بازار و نرخ گردش سهام با بازده اضافی سهام رابطه ی مثبت و معنی دار و بین متغیر کنترلی اندازه شرکت با بازده اضافی سهام رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. بر اساس نتایج پژوهش به مدیران و سرمایه گذاران پیشنهاد می شود که در تصمیم گیری های کلیدی سرمایه گذاری شرکت ها، باید از رابطه بین وسعت مالکیت و بازده اضافی سهام آگاهی داشته باشند تا از بروز زیان های ناخواسته که ممکن است ناشی از تصمیم های غیرمنطقی باشد جلوگیری شود.

متنوع سازی شرکتی شکلی از استراتژی شرکتی است که بسیاری از مدیران برای بهبود عملکرد شرکت از آن استفاده می کنند. بر اساس تئوری نمایندگی، مدیران اطلاعات بیشتری در مقایسه با سهامداران دارند و ممکن است تصمیماتی اتخاذ نمایند که هم راستا با منافع سهامداران نباشد و مدیران زمانی که مهارت های نسبی خودشان را ارزیابی می کنند به نسبت، گرایش به دست بالا گرفتن توانایی هایشان دارند. مدیران اغلب به منظور گمراه ساختن سهامداران نسبت به عملکرد اقتصادی واقعی شرکت، سود را مدیریت می کنند. یکی از عوامل مهمی که بر مدیریت سود تاثیرگذار است، می تواند استراتژی متنوع سازی شرکتی باشد. هدف از این مطالعه، بررسی رابطه بین اعتماد به نفس بیش از حد مدیران و متنوع سازی شرکتی می باشد. بدین منظور تعداد 119 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 92 تا 98 انتخاب گردیدند. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان می دهد بین بیش اعتمادی مدیران و متنوع سازی شرکت رابطه منفی وجود دارد.

اعتباردهندگان به عنوان یکی از منابع تامین مالی در شرکت فراهم کننده منابع مالی کوتاه مدت و بلندمدت شرکت ها هستند. در این میان یکی از عوامل ریسک زا، تاریخ سررسید بدهی است که می تواند عاملی در نوسان ریسک زیان های وام دهی محسوب شود. همچنین با توجه به نظریه ی نمایندگی، سررسید بدهی می تواند نقش نظارتی بر رفتار مدیریت را ایفا نماید. هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه میان سررسید بدهی و قابلیت مقایسه صورت های مالی است. بدین منظور تعداد 91 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران برای سال های 92 تا 98 انتخاب گردیدند. برای آزمون فرضیه ها از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد قابلیت مقایسه صورت های مالی با سررسید بدهی رابطه معناداری دارد. از سوی دیگر نتایج نشان داد عوامل اندازه شرکت، سود غیرعادی و اهرم مالی با سررسید بدهی رابطه معناداری دارند.