بهارک کاظم

هدف از این پژوهش طراحی مدل ارتباطی مدیریت استعداد، نوآوری و تسهیم دانش در وزارت ورزش و جوانان بود. روش پژوهش توصیفی-پیمایشی مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است؛ که به صورت میدانی انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق کلیه کارکنان وزارت ورزش و جوانان بودند (750N=)؛ که با توجه به جدول کرجسی و مورگان 260 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند. در این پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد مدیریت استعداد فیلیپس و راپر (2009)، پرسشنامه نوآوری چوپانی (1390) و  پرسشنامه تسهیم دانش دیکسون (2001) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها با استفاده از نظر 8 نفر از اساتید مدیریت ورزشی تایید گردید و پایایی ازطریق آزمون آلفای کرونباخ در یک نمونه اولیه 30 نفره به ترتیب برابر با 0/81 و 0/94 و 0/79 گزارش شد. از آمار توصیفی و استنباطی (کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و مدل سازی معادلات ساختاری) با استفاده از نرم افزارSPSS20  و  AMOS22 استفاده شد.  نتایج نشان داد که مدیریت استعداد بر هر دو متغیر تسهیم دانش با ضریب تاثیر (0/51) و نوآوری با ضریب تاثیر (0/43) تأثیر مستقیم و معناداری دارد. همچنین مدیریت استعداد به واسطه تسهیم دانش بر نوآوری تأثیر معناداری را نشان داد. مدل تحقیق از برازش مناسبی بر حسب شاخص های GFI, AGFI, RMSEA و CFI برخوردار بود و تمامی گویه های مقیاس دارای ضریب تأثیر معنی دار بر روی عامل مربوط به خود بودند. یافته های پژوهش بیانگر اهمیت نقش مدیریت استعداد بر نوآوری و تسهیم دانش است و مدیریت استعداد را می بایست در سیاست های مرتبط با وزارت ورزش و جوانان مورد توجه قرار داد.