رامین فخاری

روابط بین کشورهای ایران و ترکیه بعنوان دو کشور همسایه از متغیرهای متعددی تبعیت می کند. هدف از انجام این مقاله بررسی متغیرهای تأثیرگذار بر روابط بین دو کشور ایران و ترکیه و طبقه بندی متغیرهایی که منجر به همگرایی و واگرایی روابط بین این دو کشور می شود، است. روش پژوهش بصورت اقتباسی از مقالات و منابع کتابخانه ای و مطالب اینترنتی که قبلاً در این حوزه به رشته تحریر درآمده است و گونه مقاله بصورت علمی - پژوهشی و تطبیقی به رشته تحریر درآمده است. پس از جمع آوری داده ها، داده ها در دسته بندی متغیرها بصورت همگرا و واگرا دسته بندی و مقایسه شده اند. یافته ها حکایت از این مسئله دارد که متغیرهای متعددی در روابط بین ایران و ترکیه می توانند ایفای نقش کنند که مهمترین آنها متغیرهای اقتصادی و امنیتی می باشد. و در درجه بعدی متغیرهای مربوط به روابط فرهنگی و هویتی نظامی قرار دادند. در نتیجه گیری به این مسئله می رسیم که عوامل همگرا و واگراهای متعددی روابط بین ایران و ترکیه را شکل می دهند که هر کدام از اثر و بار منحصر به فرد خود برخوردار می باشند و وزن خود را بر روابط بین ایران و ترکیه اعمال می نمایند.

هند بعنوان یکی از اقتصادهای بزرگ منطقه شرق آسیا و جهان در سازمان های بین المللی مختلفی عضو است. هدف مقاله پیش رو این است که نشان دهد، هند از عضویت در دو گروه همکاری شانگهای و بریکس به دنبال چه منافعی است و وجه اشتراک منافع هند از عضویت در هر دو گروه و تفاوت های منافع هند از عضویت در سازمان همکاری شانگهای و گروه بریکس چیست؟، مقاله حاضر به روش توصیفی – تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخا نه ای و همچنین با استخراج و دسته بندی آمار و ارقام مبادلات اقتصادی به رشته تحریر درآمده است. یافته ها حکایت از این مسأله دارد که وجه اشتراک عضویت هند در هر دو سازمان مسأله واردات سوخت و صادرات کالا می باشد و علاوه بر آن از عضویت در سازمان همکاری شانگهای علاوه بر منافع اقتصادی به دنبال منافع امنیتی نیز می باشد و درنهایت به این نتیجه گیری می رسیم که مسأله تأمین انرژی و صادرات دارو از اولویت های اصلی هند برای عضویت در هر دو سازمان می باشد.

هدف مقاله پیش رو بررسی دشواری هایی است که سیاست گذاری ایران را در قبال برخی از همسایگان اش با مشکل مواجه است، می باشد. زیرا درک این دشواری ها می تواند به نحوه تعامل و سیاست گذاری ایران با کشورهای همسایه کمک نماید. در این مقاله با پذیرش مفروضه های کمی به بررسی چالش های سیاست گذاری ایران با سه کشور همسایه اش یعنی عربستان سعودی، ترکیه و بحرین می پردازیم و عوامل موثر بر سیاست گذاری ایران با این سه کشور را بررسی می شود. راهبرد پژوهش قیاسی گونه پژوهش کاربردی موردی و ایستا سنجی است، یافته ها حاکی از آن است که رقابت ها بر سر صادرات انرژی، حضور و اعمال نفوذ عوامل خارجی در منطقه، رقابت های ژئوپلیتیک و تلاش کشورها برای احیای امپراطوری خودشان در منطقه و تضاد ایدئولوژیک ایران و همسایگان اش در منطقه و کاهش روابط اقتصادی از جمله مواردی است که منجر به فراز و فرودهایی در روابط ایران با عربستان، بحرین و ترکیه و در مواردی منجر به تیره شدن روابط ایران با این کشورها شده است. در نهایت می توان گفت که مجموعه ای از عوامل مرتبط با انرژی، ژئوپلیتیک مذهب و ایدئولوژی و رقابت های منطقه ای منجر به فراز و فرود روابط ایران با همسایگان اش شده است و سیاست گذاری ایران با این کشورها را با دشواری هایی مواجه نموده است.

شرکت های چندملیتی هم اکنون بخشی از اقتصاد جهانی را شامل می شوند و در بیشتر کشورهای جهان حضور دارند. هدف مقاله حاضر بر این مبناست که میزان نقش و تأثیرگذاری شرکت های چندملیتی را بر اقتصاد جهانی و بصورت خاص بر اقتصاد چهار کشور آمریکا و چین و هند و ژاپن بررسی نماید و این مسأله را مشخص نماید که شرکت های چندملیتی به چه میزانی در شکوفایی اقتصاد این چهار کشور در دوران پسا جنگ سرد تأثیرگذار بوده اند که این مسأله می تواند مسیر مشخصی را در راستای نحوه تعامل کشورهای در حال توسعه با شرکت های چندملیتی روشن نماید. در این مقاله از روش پژوهش قیاسی گونه، کاربردی موردی و ایستاسنجی استفاده شده است. یافته ها نیز از این مسأله حکایت دارد که شرکت های چندملیتی می توانند مزیت های مختلف اقتصادی برای کشورهای مادر و کشورهای میزبان داشته باشند و مزایای مانند انتقال تکنولوژی را به کشور میزبان داشته باشند، اما مضراتی مانند مخاطره قرار دادن اقتصادهای ملی و وابستگی اقتصادی را برای کشور میهمان داشته باشد و در نهایت می توان نتیجه گیری نمود که شرکت های چندملیتی تبعات مثبت زیادی را بر اقتصاد جهانی و صادرات کالا داشته اند ولی در عین حال دارای ابعاد منفی مانند گسترش شکاف های اجتماعی و اقتصادی نیز می باشد.

در سال 2019 ویروس کرونا (کووید-19) در شهر وهان چین مشاهده شد و به سرعت همه کشورها را در نوردید، کشورهای درگیر، راه های مختلفی را برای مقابله با این ویروس آزمودند، کشور ترکیه نیز یکی از این کشورها است. هدف مقاله حاضر، این است که دولت ترکیه چگونه تواسته است با اعمال سیاستگذاری ها با این ویروس مقابله نماید و از وخیم شدن اوضاع در این کشور جلوگیری کند. بررسی سیاستگذاری ها می تواند بعنوان الگویی برای سایر کشورها در راستای مبارزه با پاندمی کرونا مورد استفاده قرار بگیرد، در این مقاله با پذیرش مفروضه های کمی سیاستگذاری کشور ترکیه در قبال ویروس کرونا را توضیح داده و عوامل روانشناختی و نهادی موثر بر سیاست ها تبیین شده است. راهبرد پژوهش قیاسی گونه، کاربردی موردی و ایستاسنجی است. چهارچوب نظری مشتمل بر عوامل نهادی و روانشناختی می باشد که در این بخش به بررسی عوامل نهادی و عوامل روانشناختی پرداخته شده است. یافته ها نشان دهنده این است که افزایش قدرت دولت و کاهش بروکراسی اداری در جهت افزایش تعطیلی ها و برداشت از صندوق های توسعه در جهت واردات لوازم پزشکی و استفاده دولت از سازمان های اجتماعی، سیاسی و مذهبی می تواند اثرات مفیدی را در راستای مقابله با کرونا داشته باشد.