رضا علیرحم زاده

سکوت سازمانی یکی از پدیده های رایج در سازمان های دولتی است. سکوت سازمانی موضوعی است که در پژوهش های متعددی به آن توجه شده است. نوآوری این پژوهش در بررسی امکان بهره گیری از راهبردهای توانمندسازی کارکنان برای شکست آن است. هدف این پژوهش، طراحی مدل پارادایمی سکوت سازمانی با تأکید بر نقش راهبردی توانمندسازی کارکنان در شکست آن در سازمان های دولتی است. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی- توسعه ای و در زمره پژوهش های آمیخته است. در مرحله کیفی پژوهش از نظریه داده بنیاد استفاده شد و مشارکت کنندگان که با آن ها مصاحبه به عمل آمد شامل 17 نفر از اساتید دانشگاهی و 20 نفر از مدیران شرکت ملّی نفت ایران بودند. براساس یافته ها، 6 نوع سکوت شامل سکوت محافظه کارانه، معترضانه، نوع دوستانه، منفعت طلبانه، ناامیدانه و منفعلانه و 6 راهبرد با رویکرد توانمندسازی برای شکست سکوت سازمانی شناسایی شد. در مرحله کمّی به منظور اعتبارسنجی مدل از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار smartPLS استفاده شد. بدین منظور، از 185 نفر از مدیران و متخصصان مدیریت منابع انسانی در شرکت ملّی نفت ایران که به صورت تصادفی انتخاب شدند با پرسشنامه نظرخواهی شد. یافته ها نشان داد که ضریب تعیین برای سکوت سازمانی 458/0، برای راهبردها 523/0 و برای پیامدها 588/0 است. در نهایت، نتایج پژوهش نشان داد که سکوت در سازمان های دولتی پدیده ای چندوجهی و پیچیده است و برای شکست آن راهبردهای مبتنی بر توانمندسازی کارکنان اثربخشی دارد.