صغری زاده صفری

مقاله حاضر از نوع توصیفی است که با توجه به منابع کتابخانه ای و گردآوری نظرات صاحبنظران به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگار ش این مقاله بررسی مسئولیت پذیری دانش آموزان است. نتیجه مقاله نشان می دهد که برخورداری از حس مسئولیت پذیری به مثابه یک سرمایه ارزشمند حیاتی، در همدلی انسان ها،به ویژه افرادی است که از مهارت های اجتماعی کمتری برخوردارند و از مهمترین عوامل پیشرفت و شکوفایی استعدادها، توانایی ها وخلاقیت ها به شمار می رود و عامل مهمی در پیشرفت تحصیلی، جامعه پذیری، سازگاری اجتماعی با گروه همسالان محسوب می گردد. افراد مسئولیت پذیر، با انجام به موقع تکالیف خود، موفقیت های بیشتری کسب کرده که این امر در افزایش عزت نفس و همچنین در باور به توانایی های افراد تاثیرگذار بوده، لذا افراد مسئولیت پذیر معمولا خودکارآمدی تحصیلی بیشتر دارند.

مقاله حاضر از نوع مقالات کتابخانه ای است که توجه به گردآوری نظرات صاحبنظران به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی تاثیر روش تدریس کارایی تیم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. نتیجه نشان می دهد که دانش آموزان در گروه های یادگیری از طریق همیاری بیشتر از کار فردی و رقابتی به پیشرفت تحصیلی دست می یابند، زیرا آن ها اولا با بحث و گفت و گو افکار خود را در تعامل با دیگران بیان و اصلاح می کنند. آن ها از طریق تعامل یاد می گیرند که مسائل را بپرسند، نظراتشان را در میان بگذارند، اختلافات را توضیح دهند و درک جدیدی از موضوع مورد بحث ایجاد کنند. ثانیا در این گروه ها دانش آموزان در سطوح بالای یادگیری درگیر می شوند. بنابر موارد فوق می توان نتیجه گرفت که روش تدریس کارایی تیم بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر مستقیم و مثبت دارد.

مقاله حاضر از نوع مروری است که با توجه به منابع کتابخانه ای به رشته تحریر در آمده است. هدف از نگارش این مقاله بررسی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان است. نتیجه نشان می دهد که پیشرفت تحصیلی دانش آموزان یکی از سازه هایی است که از دیرباز مورد توجه بوده و تحقیقات بسیاری را به خود اختصاص داده است. متخصصین تعلیم و تربیت همواره کوشیده اند شرایطی را فراهم نمایند تا محصلین بیشترین کارایی تحصیلی را از خود نشان دهند. امروزه مهمترین نقش مدارس این است که دانش آموزان را در پیشرفت تحصیلی یاری نماید. به طور کلی پیشرفت تحصیلی را توانایی آموخته شده یا اکتسابی حاصل از دروس ارائه شده یا به عبارت دیگر، توانایی آموخته شده با اسایی فرد در موضوعات آموزشگاهی می دانند که به وسیله آزمون های استاندارد شده، اندازه گیری می شود.

مقاله حاضر از نوع مروری کتابخانه ای است که با توجه به نظرات اندیشمندان این عرصه نگاشته شده است . هدف از نگارش این مقاله بررسی یادگیری به روش جیک ساو است. نتیجه نشان می دهد که یادگیری مشارکتی یک روش تدریس موفق در گروه های کوچک است. در این روش، در هر یک از گروه ها، دانش آموزان با توانایی های متفاوت و با استفاده از فعالیت های یادگیری گوناگون درک خود را نسبت به موضوع درسی بالا می برند. در فعالیت های گروهی بر استقلال، تشویق، تقویت و یاری همه افراد گروه اهمیت زیادی داده می شود. دانش آموزانی که با یادگیری مشارکتی از نوع جیک ساو آموزش می بینند، به مسائلی از قیبل کنترل زمان، بررسی اهداف، ایجاد ارتباط بین مطالب جدید و قبلی و درک مطلب درس توجه می کنند و در نتیجه پیشرفت تحصیلی بالاتری کسب می کنند.