مهدی خوش قامت

زمینه و هدف: تغییرات محیط کار سازمان ها را مجبور نموده که به منظور بقای خود در دنیای متلاطم امروزی، در سیستم های مدیریت خود بازبینی و بازنگری کنند و در اینجا است که توانمندسازی کارکنان به موضوع اصلی در ارتباط با عملکردهای رهبری و مدیریت تبدیل می گردد. رهبران خدمتگزار همواره تمایل زیادی به پرورش کارکنان و تأثیر بر رشد و پیشرفت سازمان نشان می دهند. ازاین رو، هدف این تحقیق بررسی رابطه رهبری خدمتگزار و توانمندسازی کارکنان می باشد. روش: این مطالعه از نوع کاربردی با روش توصیفی- پیمایشی در سال 94 بر روی کارکنان ستاد فرماندهی انتظامی استان همدان انجام گرفت. جامعه آماری تحقیق، 407 نفر بود که از این میان 197 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند، 220 پرسشنامه توزیع و 200 پرسشنامه جمع آوری شد و آزمودنی ها با استفاده از شماره پرسنلی و روش نمونه گیری تصادفی نظام مند انتخاب شدند. و با تکمیل پرسشنامه محقق ساخته در این پژوهش شرکت کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS و با کمک آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه وتحلیل گردید. یافته ها: نتایج نشان داد بین رهبری خدمتگزار و توانمندسازی کارکنان ارتباط آماری معنی دار وجود دارد. همچنین نتایج وجود رابطه ی مثبت و معنی داری بین تمامی ابعاد رهبری خدمتگزار شامل خدمت رسانی، تواضع و فروتنی، قابلیت اعتماد و مهرورزی با توانمندسازی کارکنان را تأیید می کند. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج این مطالعه و تأیید وجود ارتباط مثبت و معنی دار بین رهبری خدمتگزار و توانمندسازی کارکنان، توجه به این سبک رهبری و ابعاد آن بسیار حائز اهمیت می باشد، و پیشنهاد می شود آموزش های لازم در خصوص سبک رهبری برای مدیران سازمان در نظر گرفته شود.

هدف اصلی این پژوهش، تعیین تأثیر آموزش مهارت های ارتباطی بر گرایش نسبت به نزاع و درگیری در جوانان 35-28 ساله شهر همدان بوده است. روش تحقیق، آزمایشی از نوع طرح پیش آزمون– پس آزمون با گروه کنترل بوده، جامعه آماری تحقیق جوانان 35-28 ساله مناطق حاشیه ای و در معرض خطر شهر همدان بوده است که تعداد 30 نفر از افراد جامعه آماری داوطلب همکاری با پژوهشگر، به عنوان نمونه آماری انتخاب و پس از اجرای پیش آزمون و همتاسازی گروه ها، گروه آزمایش طی 8 جلسه تحت آموزش مهارت های ارتباطی قرار گرفته و پس از اتمام طرح، از دو گروه پس آزمون به عمل آمده است.ابزارتحقیق، پرسشنامه باورهای هنجاری در مورد نزاع کرمی و درودی بوده که 26 سؤال را در سه بخش باورهای هنجاری در مورد نزاع، باورهای عمومی نزاع و باورهای مشوق نزاع را به صورت طیف چهار رتبه ای لیکرت سنجیده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و از آزمون های آمار استنباطی آزمون t گروه های مستقل و t گروه های وابسته استفاده شده است. نتایج نشان داد: آموزش مهارت های ارتباطی به جوانان بر گرایش آنان نسبت به نزاع و درگیری، در ابعاد باورهای تلافی جویانه، باورهای عمومی نسبت به درگیری و نزاع و باورهای مشوق درگیری و نزاع تأثیر منفی دارد.