لیلا نجفی جویباری

تحقیق حاضر به منظور تدوین الگوی توسعه ورزش تربیتی درآموزش و پرورش در زمان بروز بحران های بهداشتی همچون پاندمی کووید ۱۹ انجام گرفت. از نظر روش شناسی، از نوع مطالعات آمیخته (کمی و کیفی) است. جامعه آماری شامل خبرگان و متخصصین مدیریت ورزشی آشنا به موضوع ورزش تربیتی در آموزش و پرورش با سابقه شغلی بیش از 10 سال بودند. از روش های نمونه گیری هدفمند و شاخص اشباع نظری نسبت به نمونه گیری اقدام شد و با 18 نفر از کارشناسان و خبرگان به صورت آنلاین و توسط نرم افزاهای ارتباطی مصاحبه انجام گرفت. ﺑﺮای ﺑﺮرﺳی روایی در بخش کیفی، تکنیک دلفی سه مرحله ای بکار گرفته شد، بدین صورت که یافته های ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺮای ﻣﺸﺎرکﺖ کﻨﻨﺪﮔﺎن اراﺋﻪ و ﻣﺘﻦ ﻧﻈﺮیﻪ ﺗﻮﺳﻂ آن ها و طی سه مرحله ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ و ﻧﻘﻄﻪ ﻧﻈﺮات آن ها اﻋﻤﺎل ﺷﺪ. برای تائید ﭘﺎیﺎیی از روش بازآزمایی استفاده و نتایج نشان داد رابطه درصد توافق درون موضوعی برابر است با 91/0 که مناسب می باشد. پس از شناسایی عوامل موثر بر توسعه ورزش تربیتی عوامل در جدولی ماتریسی به صورت پرسشنامه تنظیم و در اختیار نمونه تحقیق قرار گرفت و از آنان درخواست شد بر اساس روش آی.اس.ام پرسشنامه ها را تکمیل نمایند. برای تعیین روابط علی- معلولی شاخص ها، از روش مدل سازی ساختاری- تفسیری و از نرم افزار میک مک برای ترسیم مدل استفاده شد. در نهایت 7 مقوله عمده شامل نیازسنجی مجدد، تدوین راهبردها، ارتباطات دوسویه، اصلاح فرآیندهای آموزش مجازی، برنامه های عملیاتی، استفاده از الگوهای جهانی و عوامل موثر بر توسعه به عنوان شاخص های الگوی توسعه ورزش تربیتی درآموزش و پرورش در زمان بروز بحران های بهداشتی شناسایی شدند.