هدیه قاسمی

هدف این پژوهش، مطالعه رابطه بین نوع دوستی و معنا داری زندگی با رضایت شغلی معلمان دارای دانش آموزان با کم توانی های ذهنی و تحولی بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل معلمان آموزش ویژه شهر تبریز بودند. با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد 180 نفر از آنان انتخاب شدند و از مقیاس های گرایش های اجتماعی مطلوب تجدید نظرشده کارلو و همکاران، رضایت شغلی مینه سوتا و معنا داری زندگی استگر برای گرد آوری داده ها استفاده شد. بر اساس نتایج ضرایب همبستگی، بین معنا داری زندگی و مؤلفه های آن و همچنین نوع دوستی و مؤلفه های همدلی بیانی و همدلی مشارکتی با رضایت شغلی همبستگی مثبت بوده و در سطح احتمال یک درصد معنا دار است (05/0>p). تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که معنا داری زندگی و نوع دوستی می توانند تغییرات مربوط به رضایت شغلی را به خوبی تبیین نمایند. از بین متغیرهای پیش بین، همدلی بیانی، همدلی مشارکتی و حضور معنا به شکل مثبت و معنا داری رضایت شغلی معلمان را پیش بینی می کنند (05/0>p). نوع دوستی و معنا داری زندگی از طریق جست وجوی معنا، حضور معنا، همدلی بیانی و همدلی مشارکتی کمک می کنند تا رضایت شغلی معلمان افزایش پیدا کند. بر اساس یافته ها می توان نتیجه گرفت که معنا داری زندگی و مؤلفه های آن رضایت شغلی را به طور معنا داری پیش بینی کردند، اما به جز مؤلفه های همدلی بیانی و همدلی مشارکتی، دیگر مؤلفه های نوع دوستی تأثیری در پیش بینی رضایت شغلی نداشتند.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر پرخاشگری، قلدری و قربانی شدن دانش آموزان دختر با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی بود. این پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر با اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی مراجعه کننده به مراکز مشاوره ناحیه 3 تبریز بود. نمونه به صورت در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شد و سپس برای هر دو گروه آزمایش و کنترل، ابتدا پیش آزمون اجرا شد و سپس آموزش تنظیم هیجان در 8 جلسه روی گروه آزمایش اجرا و بعد از آن پس آزمون روی هر دو گروه اجرا گردید. به فاصله دو ماه بعد یعنی در مرحله پیگیری نیز هر دو گروه آزمایش و کنترل مجددا مورد آزمون قرار گرفتند. از پرسش نامه های پرخاشگری و تعامل با هم سالان برای جمع آوری داده ها استفاده شد. یافته های پژوهش حاضر نشان داد که در گروه آزمایش میانگین نمرات پرخاشگری، قلدری و قربانی شدن در مرحله پس آزمون و پیگیری نسبت به پیش آزمون کاهش معنی دار داشته است. ازطرف دیگر این تغییرات در  پرخاشگری، قلدری و قربانی شدن از پس آزمون تا مرحله پیگیری تغییر معنی داری نداشته است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که مشاوران می توانند برای پیشگیری و کاهش رفتارهای پرخاشگرانه، قلدری و قربانی شدن در این گروه از افراد از این مداخله بهره بگیرند.

هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در اضطراب امتحان دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل دانش آموزان دختر دارای اختلال یادگیری ویژه در شهر تبریز بودند که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. در این راستا، مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در 8 جلسه برای گروه آزمایش اجرا شد و از مقیاس های اضطراب امتحان اشپیلبرگر برای جمع آوری داده ها در مراحل پیش و پس از آزمون استفاده شد. تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که آموزش پذیرش و تعهد میزان اضطراب امتحان را در بین دانش آموزان دارای اختلال یادگیری ویژه کاهش می دهد. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به آزمودنی ها از طریق انعطاف پذیری روانی، تعامل روانشناختی فرد با افکار و احساساتش، و قبول تجربه های ناخوشایند کمک می کند تا با اضطراب امتحان مقابله کنند. برای دست یابی به فعالیت های شواهد-محور، طراحی و اجرای برنامه مداخله ای پذیرش و تعهد برای کاهش اضطراب امتحان سایر دانش آموزان دارای نارسایی های تحولی پیشنهاد می شود.

هدف پژوهش حاضر مطالعه پیش بینی رفتارهای یادگیری بر اساس متغیرهای انگیزشی ثبات قدم، خود انضباطی و اشتیاق تحصیلی بود. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دانشگاه تبریز بودند. تعداد 300 نفر از آنان با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و از مقیاس های ثبات قدم آنجلا داکورث، خود انضباطی تحصیلی مالتبی و همکاران، اشتیاق تحصیلی فردریکز و همکاران و رفتارهای یادگیری مک درموت و همکاران برای جمع آوری داده ها استفاده شد. تحلیل رگرسیون چندگانه به کمک نرم افزار SPSS نشان داد که هر سه متغیر ثبات قدم، خود انضباطی و اشتیاق تحصیلی توانایی پیش بینی مثبت رفتارهای یادگیری در بین دانشجویان را دارند. ثبات قدم، خود انضباطی و اشتیاق تحصیلی سه عامل فردی مؤثر هستند که بر رفتارهای یادگیری اثرگذارند و این امر می تواند به عنوان چشم اندازی جدید، راهکارهای آموزشی تازه ای پیش روی مسئولان آموزشی و دانشجویان قرار دهد. کلیدواژه ها: رفتارهای یادگیری، ثبات قدم، خود انضباطی، اشتیاق تحصیلی

اهمال کاری یکی از مؤلفه های روانشناختی تأثیرگذار در کاهش عملکرد، به ویژه تحصیلی است. در این راستا، هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین دشواری در تنظیم هیجان با اهمال کاری تحصیلی دانشجویان بود. این پژوهش از نوع همبستگی بود که برای اجرای آن تعداد 322 دانشجوی دوره کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی تبریز انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های اهمال کاری تحصیلی سواری و تنظیم هیجان گراتز و روئمر استفاده شد. داده های جمع آوری شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج حاکی از آن است که بین دشواری در تنظیم هیجان با اهمال کاری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه حاکی از این بود که مؤلفه های دشواری در تنظیم هیجانی قادر هستند اهمال کاری تحصیلی دانشجویان را پیش بینی و تبیین کنند و از بین مؤلفه-های دشواری در تنظیم هیجان، مؤلفه دسترسی محدود به راهبردهای تنظیم هیجانی بیشترین سهم را در تبیین واریانس اهمال کاری تحصیلی دانشجویان دارد. نتایج نشانگر اهمیت تنظیم هیجان به عنوان مهارت های روانشناختی و هیجانی در اهمال کاری دانشجویان است. بنابراین جهت کاهش اهمال کاری دانشجویان آموزش های مبتنی بر ارتقای تنظیم هیجان پیشنهاد می گردد.