علی مرتضویان

نظم و عدالت از مهم ترین مفاهیم اندیشه ای است که ریشه در جهان بینی و ایدئولوژی هر کشور و ملّت دارد. بر همین اساس اندیشه تنسر، موبد زرتشتی زمان ساسانیان، متأثر از دین زرتشت و دیدگاه اساطیری وی به کیهان است. از منظر وی، اساطیر، دیدگاه انسان دین دار را به خود و طبیعت جهت می دهند و نظم می بخشند. نظمی کیهانی که در آن همه چیز غایتمند است و هر کسی به وظیفه خاص خود تحت نظر اهورامزدا در نبرد خیر و شر فعالیّت می کند. آیینه این دیدگاه خیمه ای و قائم محور در زمین، سیستم رئیس محوری می شود که در آن شاه آرمانی، دین رسمیِ همه گیر و سلسله مراتب اجتماعی، بر اساس قانون اَزلی به نام اَشه، نظم را می سازند و عدالت را برقرار می کنند. عدالتی که از فرد به اجتماع منتقل می شود و همه جزئیات آن دقیقاً منطبق بر دین و نظم کیهانی است. ﻧﺎﻣﻪ ﺗﻨﺴﺮ از ﺟﻤﻠﻪ ﻣﺘﻮن ﮐﻼﺳﯿﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺧﻄﻮط ﮐﻠّﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ اﯾﺮان ﺑﺎﺳﺘﺎن ﺗﺮﺳ ﯿﻢ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺳﯿﺎﺳﯽ منعکس شده در اﯾﻦ ﻣﺘﻦ، ﺑﺎزﺗﺎب دﻫﻨﺪه ﻫﻨﺠﺎرﻫﺎی ﻣﺤﯿﻂ ﺳﯿﺎﺳﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ دوران اﺳﺖ و ﻧﻮﯾﺴﻨﺪه در ﻓﻀﺎی ﻓﮑﺮی ﻣﺬﻫﺒﯽ ﺣﺎﮐﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﺟﻬﺎن بینی زرتشتی، نظریه-پردازیﮐ ﺮده است. روﺷﻰ ک ﻪ در این مقاله با استناد بر «نامه تنسر» از آن اﺳ ﺘﻔ ﺎده ﺷﺪه، روش هرمنوتیک ترکیبی متن- زمینه محورِ اسکینر اﺳ ﺖ. در این نوشته تلاش شد تا با بهره گیری از روش هرمنوتیک اسکینری، نقش اساطیر در شکل گیری نظم کیهانی در نامه تنسر بازنمایی شود.

شفافیت برای جهت دهی تلاش های راهبردی وهوشمندانه شهروندان وبرای ایجاد درک مشترک است. این درک برای ایجاد کنش جمعی ومشروعیت بخشی به آن، ضروری است. همچنین وزن دادن به شفافیت درگروههای اجتماعی باعث تقویت جامعه پذیری افراد می گردد. درواقع پیامد وگستره شفافیت ازیک طرف والتزام عمل به شفافیت، باعث تقویت غرور واراده، به واسطه احساس تأثیرگذاربودن می شود.که نتیجه آن تقویت انگیزه درعمل جمعی است. یعنی هرچه التزام فرد به شفافیت و انتظارشفاف بودن ازدیگران تقویت گردد،انگیزه او برای عمل قوی تراست. با توجه به اهمیت بحث شفافیت، پژوهش پیش رو با روش تحقیق توصیفی،تحلیلی به دنبال پاسخ این پرسش اصلی می باشد که، نقش چارچوب های تفسیرشفافیت بعنوان سازوکار تعادل بخش عمل جمعی با توجه به راهبردهای رایج ایران چگونه خواهدبود؟ درجهت مفهوم سازی حیطه مورد بررسی، زمانی که جامعه فاقد تعادل کارکردی درساختارهای سیاسی واقتصادی می شود،شکافهای متعددی درساختارقدرت وجامعه ایجاد می گرددکه باعث بروز نارضایتی های مدنی گردیده وپس ازآن کنش های اجتماعی بسط می یابد.دراین مرحله زمینه های مساعدساختاری،فشارهای ساختاری وباورهای تعمیم یافته برای کنش مهیا می شود. و شفافیت تلفیقی است ازفهم وجود فرصت های قابل اعتماد برای عمل خودجوش و سروسامان دادن به عمل جمعی. حدوث برخی رخدادهای شتابدهنده درعامل زمان، بالفعل شدن توانایی بسیج با مؤلفه های خلق فرصتهای سیاسی واجتماعی درراستای توسعه مشارکت جمعی کنشگران ، ودرکنترل اجتماعی، مهار وهدایت کنش های جمعی به مسیرهای رؤیت پذیر و قابل پیش بینی، مؤثراست.

توسعه سیاسی یکی از شاخه های اصلی مفهوم کلی تر توسعه در مطالعات جامعه شناسی سیاسی است. برداشت از مفهوم توسعه و الگوی آن در هر کشور و ملتی اگر مطابق با هویت ساختاری و بومی آن ملت نباشد قطعاً توسعه سیاسی را با چالش روبه رو می کند. با پیروزی انقلاب اسلامی و تغییر نظام و ساختارهای کشور، نیاز به بازنگری در مدل های غربی مطرح شد و این امر با طرح و تأیید الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت از سوی رهبر انقلاب ادامه یافت. بر این اساس در مقاله فوق با روش توصیفی- تحلیلی، پرسشنامه و روش تحلیل محتوا ابتدا به بیان مبانی نظری و مفهومی تحقیق پرداخته شده و در ادامه با استفاده از روش پرسشنامه و توزیع آن در میان جمعی از نخبگان و اساتید کشور راهکارهای مطلوب توسعه سیاسی در الگوی اسلامی ایرانی پیشرفت به منظور بهبود روند توسعه سیاسی در کشور مطرح شده است. سؤال اصلی این پژوهش این است که «راهکارهای مطلوب توسعه سیاسی در الگوی اسلامی- ایرانی پیشرفت کدم اند؟» یافته های پژوهش نشان می دهد که مواردی چون توجه به قانون، تغییر الگوی آموزش از سطوح پایه، توسعه فعالیت های حزبی و خودشناسی بر پایه مصادیق توسعه سیاسی در الگوی اسلامی-ایرانی پیشرفت که عبارت اند از عزت، کرامت، بصیرت، پاسخگویی و مسئولیت پذیری، راهکارهای مطلوبی محسوب می شوند که می توانند روند توسعه سیاسی را در کشور بهبود بخشند.