میترا عسگری گرمی

زمینه: مطالعات متعددی پیرامون مشکلات روانی و مهارت های ارتباطی افراد دارای حیوان خانگی انجام شده است، اما پژوهشی که به مقایسه شادکامی، سلامت روانی و مهارت های ارتباطی در افراد دارای حیوان خانگی و بدون حیوان خانگی پرداخته باشد مغفول مانده است. بررسی پیامدهای روانی نگهداری حیوانات و همچنین بررسی صفات شخصیتی این افراد از اهمیت خاصی برخوردار است. زندگی کردن با حیوان خانگی بر متغیرهای روانشناختی مثل شادکامی، سلامت روانی و مهارت های ارتباطی چه تأثیری می تواند داشته باشد؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه شادکامی، سلامت روانی و مهارت های ارتباطی در افراد دارای حیوان خانگی و بدون حیوان خانگی انجام شده است. روش: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع علی - مقایسه ای بود. از جامعه آماری تمامی افراد دارای حیوان خانگی و افراد بدون حیوان خانگی شهر تهران تعداد 180 نفر به روش در دسترس انتخاب شدند. پرسشنامه های پژوهش که شامل پرسشنامه شادکامی آرگایل و مارتین (1989)، سلامت روان عمومی گلدبرگ (1972) و مهارت های ارتباطی بارتون (1999) بود در بین نمونه های پژوهش پخش شد و داده ها با استفاده از تی مستقل و تحلیل واریانس تحلیل شد. یافته ها : تفاوت معناداری بین گروه دارای حیوان خانگی و گروه بدون حیوان خانگی در متغیرهای شادکامی، سلامت روانی و مهارت های ارتباطی مشاهده شد که این تفاوت به نفع گروه بدون حیوان خانگی بود (0/001 P≤ ). نتیجه گیری : افرادی که بدون حیوان خانگی زندگی می کنند، شادکامی، سلامت روانی و مهارت های ارتباطی بیشتری نسبت به افرادی که با حیوان خانگی زندگی می کنند، دارند.