رضا دهخدایی

منابع با سرعت بسیار زیادی در حال رشد و انتشار هستند و در این میان سهم منابع دیجیتال و وبی بسیار مشهود است. به منظور سازماندهی این منابع، تلاش هایی برای رده بندی خودکار صورت گرفته که غالبا از الگوریتم های آماری و یادگیری ماشینی استفاده می کنند. همچنین در برخی منابع، استفاده از رده بندی های کتابخانه ای نیز توصیه شده است. اصلی ترین چالشی که در این زمینه وجود دارد آن است که رده بندی، فرآیندی انتزاعی و نیازمند تفکر است و تکنیک های ماشینی و هوش مصنوعی هنوز نتوانسته اند به طور کامل جایگزین ذهن انسان شوند. در این مقاله ضمن بیان اهمیت رده بندی خودکار به مفاهیم یادگیری ماشینی و تکنیک ها و الگوریتم های پرکاربرد در خوشه بندی و رده بندی مانند کا- نزدیکترین همسایه، مدل بیز، شبکه های عصبی مصنوعی، یادگیری عمیق، و طبقه بندی های ترکیبی پرداخته شد. همچنین مراحل رده بندی خودکار صفحات وب و تکنیک های مورد استفاده در هر مرحله مورد اشاره قرار گرفت. رسیدن به درک روشن تری از موضوع رده بندی خودکار، امکان هم زبانی با متخصصان حوزه هوش مصنوعی و کامپیوتر را فراهم آورده و زمینه ساز پژوهش های میان رشته ای خواهد بود.

هدف: پژوهش حاضر به دنبال بررسی و تعیین میزان آگاهی و مهارت دانشجویان دکتری در انتشار منابع خود در مجلات علمی و سنجش رابطه بین مهارت نشر در مجلات و متغیرهای رشته، جنسیت، سن و همچنین رابطه آن با تعداد مقالات منتشر شده در مجلات داخلی و بین المللی و در نهایت تأثیر شرکت در کارگاه های آموزشی مرتبط بر میزان این مهارت است. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع کاربردی و با روش کمی و پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل تمام دانشجویان دکتری دانشگاه اصفهان به تعداد 2432 نفر است. نمونه گیری از نوع تصادفی طبقه ای بود که حجم آن با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 332 نفر برآورد شد که در نهایت 302 نفر پاسخگو بودند. یافته ها: میزان مهارت دانشجویان در حد متوسط و در رشته های مختلف متفاوت بود. اما جنسیت و سن بر میزان آن تأثیری نداشت. همچنین میزان این مهارت با تعداد مقالات منتشره در مجلات داخلی و بین المللی همبستگی مثبتی داشت و شرکت در کارگاه های آموزشی مرتبط موجب افزایش میانگین امتیاز آن بود. ارزش: از آنجا که مهارت دانشجویان در حد متوسط بود، این پژوهش می تواند آغازگر پژوهشی باشد که مشابه سواد اطلاعاتی، چارچوبی را تحت عنوان سواد نشر در مجلات علمی ایجاد نماید تا پژوهشگران مبتدی از آن بهره مند گردند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش بیانگر اکتسابی بودن این مهارت، ضرورت طرح ریزی دوره های آموزشی مرتبط تأثیر نقش نویسنده در افزایش این مهارت، ضرورت اصلاح و توجه به آیین نامه ها و ضوابط پذیرش دانشجو و اهمیت برگزاری کارگاه های آموزشی مرتبط از جانب دانشگاه ها بود.

هدف: شنا سایی نقاط قوت و ضعف مجلات و کمک به ارتقای کیفیت آنها و سازگاری با معیارهای آیین نامه جدید و نشان دادن کاستی ها و ایرادهای آیین نامه ذکرشده. روش شناسی: 10 مجله فارسی تائیدشده وزارت عتف از وبگاه کمیسیون بررسی نشریات انتخاب و با استفاده از سیاهه وارسی پژوهشگرساخته ارزیابی شده است. طیف امتیازدهی شامل 50 معیار در هشت گروه: 1) عنوان، 2) سردبیر، 3) گروه دبیران، 4) قالب نشریه، 5) ویژگی های ظاهری مجلات، 6) ویراستاری ساختاری، 7) نویسندگان، و 8) سایر بوده است. یافته ها: مجلات 86% از معیارهای آیین نامه را رعایت کرده اند. فصلنامه مطالعات ملی کتابداری و سازماندهی اطلاعات با کسب 90/26 امتیاز از 100 بالاترین رتبه و پس از آن پژوهشنامه پردازش و مدیریت اطلاعات و پژوهشنامه علم سنجی قرار دارند.