محمد پژوهش

آموزش معکوس یکی از روش های نسبتا جدید آموزشی است که در آن آموزش در خارج از کلاس صورت می گیرد و زمان کلاس به تمرین و تثبیت یادگیری زیر نظر معلم اختصاص می یابد. مطالعات مختلفی در جهان و ایران به بررسی اثربخشی آموزش معکوس در آموزش زبان انگلیسی پرداخته اند، اما این مطالعات یا در بافت مدارس و آموزشگاههای خصوصی زبان انجام شده و یا با دانشجویان رشته زبان انگلیسی انجام شده است. این مطالعه به بررسی نظر دانشجویان زبان عمومی درباره آموزش معکوس و اثربخشی آن در درس زبان عمومی در دانشگاه فرهنگیان می پردازد. یافته ها حاکی از رضایت دانشجویان از آموزش معکوس و ترجیح آن بر روش سنتی است. بر اساس نتایج آزمون t زوجی و مستقل، آموزش معکوس باعث بهبود یادگیری دانشجویان در درس زبان عمومی می گردد. علاوه براین جنسیت می تواند بر اثربخشی آموزش معکوس موثر باشد اما رشته تحصیلی دانشجویان تاثیرگذار نیست. بر اساس یافته های این پژوهش، آموزش معکوس یکی از راههای افزایش اثربخشی آموزش زبان عمومی در کلاسهای حضوری و مجازی می تواند باشد.

با توجه به نقش باورها در فراگیری زبان دوم و اهمیت بسندگی در برنامه های آموزشی زبان انگلیسی، پژوهش پیش رو به روش کیفی و با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار یافته به بررسی مفهوم بسندگی از منظر سیاست گذاران آموزشی، مدرسان و فراگیران زبان انگلیسی در ایران پرداخته است. مصاحبه ها پس از گردآوری ضبط و پیاده سازی، به کمک نرم افزار تحلیل کیفی MAXQDA مضامین آن ها شناسایی، کدگذاری و دسته بندی گردیدند. جمع آوری داده ها تا دستیابی به اشباع نظری و رسیدن تعداد مصاحبه شوندگان به 20 نفرادامه یافت. تحلیل کیفی متون بیانگر وجود تنوع و گوناگونی دیدگاه ها و باورها در زمینه ماهیت و خصوصیات بسندگی، رویکردهای آموزشی، شیوه های اندازه گیری و اهداف آموزشی مورد نظر گروه های مصاحبه شونده بود. براساس یافته ها و برای نزدیکی بیشتر باورها، افزایش انگیزه بیشتر در رشد بسندگی زبان انگلیسی فراگیران و کمک به رضایت شغلی مدرسان، پیشنهادها و طرحی آموزشی ارائه شده است. یافته ها و راهکار پیشنهادی در این پژوهش می تواند برای طراحان برنامه های درسی زبان دوم، سیاست گذاران آموزشی، معلمان و فراگیران زبان انگلیسی مفید باشد.