فرامرز هوشیاری

هدف از این پژوهش تدوین و بررسی اثر بخشی یک دوره برنامه حرکتی منتخب باساختار، بی ساختار و نیمه ساختار بر رشد حرکتی کودکان 4 تا 7 سال بود. این پژوهش به صورت نیمه تجربی، از نظر هدف و نتایج کاریردی بود. طرح این پژوهش از نوع طرح های پیش آزمون پس آزمون با سه گروه آزمایش بود. شرکت کنندگان60 نفر به طور هدفمند از بین مهدکودک های شهر تهران انتخاب شدند و پس از کسب رضایت والدینشان توسط فرم رضایت نامه بصورت تصادفی در سه گروه باساختار، بی ساختار و نیمه ساختار قرار گرفتند. برنامه های حرکتی منتخب با ساختار شامل، لی لی دسته جمعی ، توپ رابه هدف بزن، رد کردن توپ از بین پاها، حمل بادکنک، تعادل که باتوجه به آموزش مربی انجام شد. برنامه های حرکتی منتخب بی ساختار: وسایل و تجهیزات در اختیار کودک قرار داده شده بود و با توجه به انتخاب خود و به صورت دلخواه بازی را انتخاب می کرد. برنامه های حرکتی منتخب نیمه ساختار یک جلسه بصورت با ساختار و یک جلسه به صورت دلخواه بازی انتخاب می کنند. آزمون رشد حرکتی درشت (ویرایش 3) ﯾﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ آزﻣﻮن ﻓﺮاﯾﻨﺪﻣﺤﻮر اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺳﻨﺠﺶ ﻣﻬﺎرت ﺣﺮﮐﺘﯽ درﺷﺖ ﮐﻮدﮐﺎن استفاده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس مرکب و آزمون پیگیردی بانفرونی استفاده شد در پایان نتایج نشان داد گروه نیمه ساختار در پس آزمون عملکرد بهتری را نسبت به گروه بی ساختار نشان داده است. ولی بین دو گروه بی ساختار و با ساختار و همچنین نیمه ساختار و با ساختار تفاوت معناداری در متغیر رشد حرکتی درشت در پس آزمون دیده نشد.

مقدمه: بازی یکی از روش هایی برای آموزش مهارت های مورد نیاز حرکتی، عاطفی، اجتماعی است، و بازی ساختارمند فرآیندهای یادگیری، ارتباط طبیعی و بهنجار کودکان را پایه ریزی می کند. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی یک دوره برنامه حرکتی منتخب با ساختار، بی ساختار و ترکیبی بر رشد اجتماعی و روانشناختی کودکان ۶-۴ سال بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان ۶-۴ سال مهدهای کودک منطقه ۵ شهر تهران در سال ۱۴۰۰ بود. نمونه آماری شامل ۶۰ کودک بود که به طور هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه ۲۰ نفری با ساختار، بی ساختار و ترکیبی قرار گرفتند. گروه های مورد مطالعه براساس پروتکل اجرایی خود طی ۱۲ هفته، هفته ای دو جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرین نمودند. گروه های تحقیق قبل و بعد از مداخله پرسشنامه رشد اجتماعی واینلند (۱۹۸۹) و پرسشنامه رشد روانشناختی کودکان (۱۳۹۱) را تکمیل نمودند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مرکب و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. تحلیل های آماری توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۶ در سطح معناداری ۰/۰۵>P انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد اثر اصلی مراحل آزمون و اثر تعاملی گروه- مراحل معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما اثر اصلی گروه معنادار نبود (۰/۰۵<P). نتایج آزمون تعقیبی بونفرونی نیز نشان داد بین گروه ترکیبی و با ساختار تفاوت معنادار (۰/۰۵>P)؛ اما بین دو گروه بی ساختار و با ساختار و همچنین ترکیبی و بی ساختار تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۰۵<P). نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاکی از مؤثر بودن تمرینات ترکیبی بر رشد مهارت های روانشناختی و اجتماعی کودکان بود؛ لذا پیشنهاد می شود متخصصان و معلمان تربیت بدنی از این پروتکل ها جهت بهبود و ارتقای این مهارت ها استفاده نمایند.

هدف: هدف از این مطالعه تعیین اثر فعالیت حاد مقاومتی بر پاسخ آدیپونکتین در مردان جوان و میانسال بود. روش بررسی: بدین منظور 11 مرد جوان (30-20 سال) و 10 مرد میانسال (50-40 سال) در این تحقیق شرکت نمودند. آزمودنی ها مدت 10 دقیقه استراحت غیرفعال داشتند. پس از 10 دقیقه استراحت، نمونه ی خونی اول گرفته شده و بعد از آن، در یک جلسه آزمون فعالیت مقاومتی حاد (اجرای 4 ست در 6 ایستگاه: پرس سینه، پرس پا، پشت پا، سرشانه با هالتر، جلو بازو، زیر بغل با دستگاه با شدت 60 درصد یک تکرار بیشینه) را اجرا کردند و بلافاصله بعد از فعالیت نمونه های خونی جهت اندازه گیری میزان غلظت سرمی آدیپونکتین گرفته شد. از آزمون t مستقل و وابسته جهت مقایسه میانگین گروه ها استفاده شد. تمامی تجزیه و تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 و در سطح معنی داری 05/0> P انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که فعالیت مقاومتی حاد اثر معناداری روی سطوح آدیپونکتین پس از فعالیت ورزشی نداشته است و بین پاسخ آدیپونکتین به فعالیت مقاومتی در دو گروه سنی مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0