رضوان سوری

مقدمه : اختلال نقص توجه/بیش فعالی یک اختلال عصبی رشدی است که با نشانه های کاهش توجه، افزایش تکانش گری و بیش فعالی همراه است. ورزش به عنوان یک درمان کمکی ایمن و کم هزینه برای کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی پیشنهاد شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی بر حافطه کاری و توجه پایدار این کودکان بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون _ پس آزمون بود. جامعه آماری شامل تمامی کودکان 9 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی شهر کرمانشاه تشکیل بود که از میان آنان 20 کودک به صورت در دسترس انتخاب و در دو گروه 10 نفره کنترل و آزمایش جایگزین شدند. ابزار پژوهش آزمون بهره هوشی وکسلر کودکان، پرسشنامه Conners والدین، آزمون حافظه کاری و آزمون عملکرد پیوسته بود. برنامه آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی طی 12 هفته متوالی و دو بار در هفته به مدت 70 دقیقه در سالن ورزشی برای گروه آزمایش برگزار شد. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس تک متغیره و چند متغیره در نرم افزار SPSS-23 استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از پیشرفت معنادار در حافظه کاری و توجه پایدار کودکان دارای اختلال نقص توجه/بیش فعالی به دنبال 12 هفته تمرینات کارکردهای اجرایی بود (001/0 P≤ ). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر می توان گفت از آنجا که آموزش کارکرد اجرایی مبتنی بر فعالیت حرکتی تاثیر مثبت و معناداری بر حافطه کاری و توجه پایدار کودکان مبتلا به اختلال نقص توجه/بیش فعالی دارد، روش مداخله ای مناسبی جهت درمان این کودکان است. واژه های کلیدی:

مقدمه و هدف: اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی با مشکلات زیادی در کارکردهای اجرایی همراه است. اثر فعالیت های بدنی با نیازهای ادراکی متفاوت بر بهبود این فاکتورها بررسی نشده است. با توجه به نیازهای فیزیولوژیکی و شناختی متفاوت تمرینات حرکتی باز و بسته، هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرینات باز و بسته بر توجه پایدار و حافظه کاری این کودکان بود. روش شناسی: پژوهش حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون بود. 30 کودک دارای اختلال نارسایی توجه / بیش فعالی شهرستان کرمانشاه به صورت تصادفی در دو گروه تمرینی باز و بسته قراد گرفتند. قبل از اجرای پروتکل تمرینی از کلیه شرکت کنندگان آزمون هوش وکسلر و پیش آزمون توجه پایدار و حافظه کاری گرفته شد. شرکت کنندگان هر گروه به مدت 12 هفته و هر هفته سه جلسه یک ساعته تمرینات مخصوص به خود را انجام دادند. ابزار مورد استفاده در پژوهش شامل آزمون هوش وکسلر کودکان، آزمون عملکرد پیوسته و آزمون حافظه کاری ان-بک بود. چهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس در spss23 استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین دو گروه تمرینی در نمرات توجه پایدار و حافظه کاری در پس آزمون تفاوت معناداری وجود داشت. نتیجه گیری: بنابراین می توان گفت تمرینات مهارت باز باعث بهبود توجه پایدار و حافظه کاری نسبت به تمرینات مهارت بسته شد.