مریم دبیریان

پژوهش حاضر باهدف تعیین اثربخشی قصه درمانی بر كاهش میزان اضطراب و بهبود هراس اجتماعی كودكان کم توان ذهنی شهر كرمانشاه در سال تحصیلی 98-1397 انجام گرفت. در این پژوهش از طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه كنترل استفاده شد. در پژوهش حاضر از نمونه در دسترس و با اجرای پرسشنامه اضطراب و مقیاس هراس اجتماعی، 20 کودک که دارای اضطراب و هراس اجتماعی بالابودند به عنوان گروه نمونه انتخاب شد و به صورت تصادفی 10 نفر در گروه آزمایش و 10 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. در گروه آزمایش 8 جلسه قصه درمانی دوساعته به مدت یك ماه بر روی آن ها اجرا شد و مشارکت کنندگان گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. تحلیل یافته ها با استفاده از تحلیل کوواریانس مستقل نشان داد که قصه درمانی باعث كاهش اضطراب و هراس اجتماعی كودكان کم توان ذهنی شده است. مهم ترین نتایج این پژوهش، مؤثر بودن روش قصه درمانی و مفید بودن استفاده از آن در كاهش میزان اضطراب و بهبود هراس اجتماعی این كودكان است. ازاین رو می-توان نتیجه گرفت روش قصه درمانی، در كاهش میزان اضطراب و هراس اجتماعی كودكان کم توان ذهنی مؤثر بوده است.

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه عزت نفس با اضطراب اجتماعی در کودکان دارای اختلال اوتیسم شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 1398-1397 انجام شد. در پژوهش حاضر از طرح توصیفی-تحلیلی استفاده شد. جامعه آماری آن را تمامی کودکان دارای اختلال اوتیسم که در سال تحصیلی 1398-1397 در مراکز استثنایی شهر کرمانشاه پرونده داشتند تشکیل می دادند. حجم نمونه 50 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر کرمانشاه از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف و به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند. جهت بررسی میزان عزت نفس این کودکان از آزمون عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبویتس ( LSAS-SR ) استفاده شد. با توجه به تحلیل آماری مشخص گردید که بین اضطراب اجتماعی با عزت نفس و مقیاس های آن رابطه معناداری وجود دارد و تمامی مقیاس ها در سطح 0/05≥ P معنادار هستند. با توجه به اینکه عزت نفس این کودکان پایین تر از نرمال و میزان اضطراب اجتماعی در این کودکان بالاتر از نرمال بود، بنابراین با آموزش ارتقای عزت نفس و بهبود اضطراب اجتماعی به این کودکان می توان این ظرفیت ها را در آنان ارتقا بخشید.