رضوان طالبی

هدف از این مطالعه بررسی رابطه آشفتگی اخلاقی با عملکرد شغلی پرستاران شهر کرمانشاه است. جامعه آماری این پژوهش را کلیه پرستاران شهر کرمانشاه حدود (900) نفر که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از میان تمامی بیمارستان های شهر کرمانشاه که در کل 12 بیمارستان است، تعداد 5 بیمارستان که زیر نظر دانشگاه علوم پزشکی بود انتخاب شد و با استفاده از جدول مورگان تعداد 269 نفر از پرستاران (زن و مرد) به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند؛ اما با توجه به ریزش آزمودنی ها تعداد 300 نفر وارد پژوهش شدند. با کسب رضایت از پرستارانی که حاضر به همکاری در پژوهش بودند، پرسشنامه های آشفتگی اخلاقی همریک و همکاران و عملکرد شغلی، توزیع شد و با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تحلیل انجام گرفت. نتایج نشان داد که آشفتگی اخلاقی می تواند عملکرد شغلی را در پرستاران پیش بینی کند. ارزیابی و شناخت عملکرد شغلی و ارتباط آن با آشفتگی اخلاقی می تواند رهنمودهای ارزشمندی را در زمینه بهبود عملکرد شغلی پرستاران به همراه داشته باشد.

پژوهش حاضر باهدف تأثیر آموزش تاب آوری بر کاهش اضطراب و افزایش سازگاری مادران دارای کودکان اختلال اوتیسم در سال تحصیلی 1398-1397 انجام شد. طرح پژوهش شبه آزمایشی، از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری آن را تمامی مادران کودکان دارای اختلال اوتیسم که در سال تحصیلی 1398-1397 در مراکز استثنایی شهر کرمانشاه پرونده داشتند تشکیل می دادند. حجم نمونه 40 نفر از مادران کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر کرمانشاه از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف و به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند. تمام شرکت کنندگان پرسشنامه تاب آوری را به عنوان پیش آزمون کامل کردند. گروه آزمایش به مدت 12 جلسه تحت آموزش مهارت های تاب آوری قرار گرفت، اما گروه گواه هیچ مداخله ای دریافت نکرد. نتایج نشان داد که آموزش تاب آوری بر مادران دارای کودکان اختلال اوتیسم مؤثر بوده و گروه آزمایش افزایش معناداری را در میزان تاب آوری نشان دادند. با توجه به اینکه تاب آوری این مادران پایین تر از نرمال بود، بنابراین با آموزش مهارت های تاب آوری به این مادران می توان این ظرفیت ها را در آنان ارتقا بخشید.

پژوهش حاضر باهدف بررسی رابطه عزت نفس با اضطراب اجتماعی در کودکان دارای اختلال اوتیسم شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 1398-1397 انجام شد. در پژوهش حاضر از طرح توصیفی-تحلیلی استفاده شد. جامعه آماری آن را تمامی کودکان دارای اختلال اوتیسم که در سال تحصیلی 1398-1397 در مراکز استثنایی شهر کرمانشاه پرونده داشتند تشکیل می دادند. حجم نمونه 50 نفر از کودکان مبتلا به اوتیسم در شهر کرمانشاه از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف و به صورت تصادفی در دسترس انتخاب شدند. جهت بررسی میزان عزت نفس این کودکان از آزمون عزت نفس کوپر اسمیت و پرسشنامه اضطراب اجتماعی لیبویتس ( LSAS-SR ) استفاده شد. با توجه به تحلیل آماری مشخص گردید که بین اضطراب اجتماعی با عزت نفس و مقیاس های آن رابطه معناداری وجود دارد و تمامی مقیاس ها در سطح 0/05≥ P معنادار هستند. با توجه به اینکه عزت نفس این کودکان پایین تر از نرمال و میزان اضطراب اجتماعی در این کودکان بالاتر از نرمال بود، بنابراین با آموزش ارتقای عزت نفس و بهبود اضطراب اجتماعی به این کودکان می توان این ظرفیت ها را در آنان ارتقا بخشید.