جلیل غلامی

هدف از انجام این پژوهش، بررسی تأثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر استرس شغلی و فرسودگی شغلی معلمان تربیت بدنی شهرستان دهگلان بود. جامعه آماری این پژوهش همه معلمان تربیت بدنی شهرستان دهگلان بودند. تعداد 20 معلم تربیت بدنی با روش نمونه گیری دردسترس به عنوان آزمودنی های پژوهش انتخاب شدند و در یک طرح تجربی شامل پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش نامه استرس شغلی مؤسسه سلامت و ایمنی انگلستان (2004) و فرسودگی شغلی ماسلاچ (1981) بود. پایایی و روایی پرسش نامه ها در پژوهش های متعدد قبلی بررسی و تأیید شده بود. آزمودنی ها 48 ساعت قبل از شروع تمرین ها در جلسه آزمون حاضر شدند و از دو گروه تمرین و کنترل آزمون های استرس شغلی و فرسودگی شغلی گرفته شد. گروه تجربی به مدت هشت هفته و به صورت سه جلسه در هفته به انجام تمرین های مقاومتی پرداختند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، آزمون گیری درست مانند آزمون گیری اول انجام شد و از دو گروه تجربی و کنترل آزمون های استرس شغلی و فرسودگی شغلی گرفته شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی مستقل برای مقایسه میزان تغییرات استرس شغلی و فرسودگی شغلی و مؤلفه های آن در دو گروه تجربی و کنترل استفاده شد. یافته ها نشان داد که بین تغییرات استرس شغلی و فرسودگی شغلی دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. با توجه به یافته ها، به همه معلمان تربیت بدنی و همچنین دیگر معلمان و کارمندان مشاغل مشابه پیشنهاد می شود که این نوع تمرین های ورزشی را در برنامه روزمره خود قرار دهند.