مسعود سیرتی نیر

" مقدمه: اضطراب پیامد مشترک تمام اعمال جراحی است. روش‌های مکمل مانند ماساژ بازتابی و آرام­سازی سبب ایجاد راحتی، احساس آرامش، تصحیح اختلال در عملکرد فیزیکی، تغییر پاسخ‌های فیزیولوژیک و کاهش ترس همراه با نشانه‌های بیماری می­شود. پژوهشگران با هدف بررسی تأثیر ماساژ بازتابی و آرام­سازی بنسون بر کاهش اضطراب به این تحقیق اقدام کردند. روش: این پژوهش مطالعه­ای نیمه‌تجربی سه­گروهه و از نوع کارآزمایی بالینی است. جامعه پژوهش، زنان تحت اعمال جراحی شکم و بستری در بخش­های جراحی بیمارستان بودند. واحدهای پژوهش به­روش نمونه‌گیری غیرتصادفی آسان وارد مطالعه شدند و براساس قرعه‌کشی اولیه به­طور تصادفی در گروه­های آزمایشی ماساژ بازتابی پا و آرام‌سازی و نیز گروه شاهد قرار گرفتند. برای سنجش اضطراب از پرسش­نامه استانداردشده اسپیلبرگر و برای تجزیه ‌و تحلیل داده‌ها از آمار توصیفی و تحلیلی استفاده شد. یافته­ها: پس از استفاده از ماساژ بازتابی و آرام­سازی میزان اضطراب کاهش یافت، به­طوری­که اختلاف معنی‌‌داری بین میانگین میزان اضطراب‌ در دو گروه شاهد و ماساژ بازتابی پا؛ و دو گروه شاهد و آرام­سازی مشاهده شد (05/0> p ). بین میزان اضطراب قبل و بعد از هر بار مداخله در دو گروه ماساژ بازتابی پا و گروه آرام­سازی اختلاف آماری معنی­داری وجود نداشت (05/0< p ). نتیجه­گیری: ماساژ بازتابی و آرام­سازی در کاهش اضطراب بیماران جراحی شکم زنان مؤثر هستند، از این رو پیشنهاد می­شود که از این روش­های مکمل برای کاهش اضطراب استفاده شود. "

مقدمه: حوادث غیر مترقبه و بلایا اغلب وقایعی غیرقابل کنترل هستند و همواره در نقاط مختلف جهان از جمله ایران به وقوع می پیوندد از این رو بیمارستانهای نظامی شهرهای مرزی به عنوان مهمترین مراکز بهداشت و درمان نظامی کشور در کمک به مصدومین و مجروحان احتمالی بحرانها، لازم است برنامه های مناسب و منسجم مقابله با بحران در تمام ابعاد را داشته باشند. بمنظور بررسی نظرات مدیران 3 بیمارستان نظامی شهرهای مرزی کشور در ارتباط با بحران هایی که در منطقه با آنها مواجهه داشتند انجام پذیرفت.مواد و روشها: این مطالعه به روش توصیفی – مقطعی و در سال 1387 انجام پذیرفت. در این مطالعه داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد که روایی و پایایی (a=0.906) آن مورد تایید قرار گرفته بود، (جمع آوری گردید و در نهایت با استفاده از روشهای آماری توصیفی (جداول توزیع فراوانی، میانگین و ...) مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها بیانگر آن بودند که %95.2 مدیران مرد بوده و میانگین سابقه مدیریتی در بین کل مدیران 10.3 سال می باشد. %65 از مدیران دوره مدیریت بحران و مدیریت بیمارستان را گذرانده و %52.6 مدیران نسبت به بحرانهای منطقه خود از آگاهی لازم برخوردار بودند. بحران آشوب، شورش و زلزله با احتمال مساوی %76.2 از دید مدیران بیمارستانهای مورد مطالعه بیشتر از سایر بحرانها رخ داده و یا احتمال بروز آنها می رود. برطبق نظرات مدیران در 50 درصد بیمارستانهای مورد مطالعه برنامه های کوتاه مدت، 52.6 درصد بیمارستانها برنامه های میان مدت و در %47.7 بیمارستانها برنامه های بلند مدت کامل برای رویایی با بحران وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: به طور کلی بررسی نظرات مدیران بیانگر آن بود که بیش از نیمی از مدیران بحرانهای موجود در منطقه خود را بخوبی می شناسند ولیکن توانایی پاسخگویی به بحرانها را در صورت وقوع ندارند. از این رو و با توجه به احتمال وقوع بیشتر بحرانهایی نظیر زلزله، آشوب و شورش در مناطق مورد بررسی می بایستی برنامه ریزی در راستای ارتقا همه جانبه توان بیمارستانها در برخورد با بحران ها (به خصوص بحرانهای ذکر شده) صورت پذیرد.

اهداف. استرس یکی از مهم­ترین پدیده­های زندگی در قرن حاضر است که می­تواند تاثیر مهمی بر سلامت روانی و جسمانی افراد داشته باشد. بر اساس تجارب بالینی، عمده­ترین مشکل دانشجویان پرستاری عوامل تنش­زای محیطی است. هدف این پژوهش بررسی میزان شناخت دانشجویان پرستاری از عوامل تنش­زای محیط کار بالینی بود. روش­ها. این پژوهش روی 120 نفر از دانشجویان کارشناسی دو دانشکده پرستاری به اجرا درآمد. ابزار گردآوری داده­ها پرسش­نامه­ای مشتمل بر 114 سئوال در خصوص میزان تنش­زایی مراقبت جسمانی از بیمار، تماس­های فردی با بیمار و خانواده وی، کادر آموزشی و درمانی و برخورد با عوامل محیطی بود. داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS 13 تجزیه و تحلیل شدند. یافته­ها. بیشترین درصد تنیدگی (100%)، مربوط به مراقبت­های جسمانی از بیمار در دانشجویان ترم سوم بود که آزمون مجذور کای تفاوت معنی­داری را بین ترم­های مختلف نشان داد (05/0 > p ). ضمناً برخورد با عوامل محیطی، تماس با کادر درمانی و آموزشی در محیط­های کارورزی و تماس­های فردی با بیمار و خانواده وی، عوامل تنیدگی­زا را تشکیل می­داد. البته از این نظر تفاوت معنی­داری بین ترم­های مختلف وجود نداشت. نتیجه­گیری. به­منظور آموزش بهتر دانشجویان پرستاری در زمینه برخورد با عوامل تنش­زای محیطی، لزوم بازنگری و ارتقای سطح کیفی دروس ارایه­شده احساس می­شود.

اهداف: پرستاران از جمله گروه های ارایه دهنده مراقبت هستند که در معرض استرس، اضطراب و افسردگی قرار می گیرند و استرس، افسردگی و اضطراب از مشکلات رایج آنهاست . هدف این مطالعه، بررسی تاثیر آموزش احیای قلبی- ریوی بر میزان افسردگی، اضطراب و استرس پرستاران بخش های ویژه، مبتنی بر مدل تثبیت موقعیت بود. روش ها: این مطالعه به روش نیمه تجربی در سال 1391 انجام شد. جامعه آماری، همه پرستاران شاغل در بخش های ویژه بیمارستان منتخب شهر تهران بودند که از بین آنها تعداد 30 پرستار به شیوه نمونه گیری تصادفی و بر اساس فرمول آلتمن انتخاب شدند . ابزار گردآوری داده ها شامل فرم اطلاعات دموگرافیک و فرم کوتاه پرسش نامه افسردگی، اضطراب و استرس بود . به این منظور، قبل و بعد از آموزش احیای قلبی- ریوی مبتنی بر مدل تثبیت موقعیت، میانگین نمرات افسردگی، اضطراب و استرس پرستاران مقایسه شد و داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 15 و آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت . یافته ها: میانگین نمرات افسردگی، اضطراب و استرس پرستاران، قبل و بعد از آموزش دارای تفاوت معنی دار بود (0001/0>p). بین وجود افسردگی، اضطراب و استرس در افراد با ویژگی های فردی آنان رابطه معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: آموزش احیای قلبی- ریوی مبتنی بر مدل تثبیت موقعیت برای پرستاران در بخش های ویژه موجب کاهش استرس، اضطراب و افسردگی شده و به دنبال آن تثبیت موقعیت که همان مراقبت در بخش ویژه است، تقویت می شود .

اهداف: شیوع ناگهانی کووید ۱۹ به عنوان یک بیماری مهلک در سراسر جهان باعث ایجاد مشکلات گسترده روانی در کنار مشکلات جسمی شده است. با توجه به اهمیت پیشگیری و کنترل مشکلات روان شناختی در افراد مواجهه یافته، مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان استرس ادراک شده کارکنان درمانی و غیردرمانی در مواجهه با همه گیری بیماری کووید ۱۹ انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی که در فروردین ۱۳۹۹ انجام گرفت، ۵۲۸ نفر از کارکنان درمانی و غیردرمانی با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش، پرسش نامه جمعیت شناختی و مقیاس استرس ادراک شده ده سؤالی کوهن بود که به صورت آنلاین از طریق تلفن همراه ارسال شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و با استفاده از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون های ناپارامتری من ویتنی یو و کروسکال والیس) تحلیل شدند. یافته ها: ۹۰/۲ درصد افراد، استرس شغلی متوسط و ۴/۲ درصد استرس شدید داشتند.میزان استرس در دانشجویان نسبت به شاغلین رسمی و قراردادی بیشتر بود. همچنین زنان نسبت به مردان، افرادی با مصرف دارو نسبت به افراد بدون مصرف دارو و افراد با مشاغل درمانی نسبت به مشاغل غیردرمانی، میزان استرس بیشتری داشتند. نتیجه گیری: گروه های آسیب پذیر جامعه مثل زنان، دانشجویان و کارکنان مشاغل بهداشتی درمانی در بحران کووید ۱۹ به پیشگیری و مراقبت بیشتری نیاز دارند که باید به مرور راهبردهای مقابله ای مؤثر و مدیریت اپیدمی بیماری، دسترسی به منابع درمانی و سیستم خدمات روانی برای این قشر، تقویت شود. همچنین برنامه ریزی راهبردهای ملی و کمک های اولیه در بحران ها از طریق تله مدیسین و خدمات آَنلاین مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه : از دیر باز انسان، به عنوان محور اصلی منظومه سازمان، نقش اساسی ایفا نموده و هدف مدیریت در سازمان جذب، نگهداری و بالنده سازی نیروی انسانی شایسته بوده است. در این راه تنظیم و طراحی نظامهای حقوق و دستمزد منصفانه یکی از مهمترین عوامل تحقق این هدف به شمار می رود. روش پژوهش : در یک مطالعه توصیفی مقطعی با هدف بررسی تأثیر کارانه بر عملکرد پرستاران و ارائه الگوی مناسب، تعداد 255 پرستار و 52 مدیر پرستاری با مدرک فوق دیپلم تا فوق لیسانس و حداقل یک سال سابقه کار بالینی در مراکز مورد مطالعه، با پرسشنامه تحت بررسی قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی در عملکرد شامل بهبود مراقبتهای پرستاری، رضایت شغلی، حجم کارها، روابط کارکنان، میزان خطاها و اشتباهات در درمان بود. نظرات پرستاران و مدیران پرستاری جداگانه در خصوص تأثیر پرداخت کارانه به شیوه فعلی بر روی این عوامل سنجیده شد. یافته ها : نتایج نشان می دهد که فقط 34 درصد پرستاران و 6/44 درصد مدیران پرستاری معتقد به تأثیر طرح کارانه به شیوه فعلی بر بهبود عملکرد پرستاران هستند. از طرف دیگر 82 درصد این مدیران پرستاری معتقد بودند که با اجرای کارانه به شیوه فعلی، اهداف این طرح پوشش داده نمی شود. بحث و نتیجه گیری: بنابراین اجرای طرح کارانه به شیوه جاری تأثیر قابل توجهی بر بهبود عملکرد پرستاران نداشته است و در نگاه خوشبینانه فقط باعث ابقاء آنها در سازمان می شود. استفاده از شیوه مشارکتی و نظام پذیرش پیشنهادها به عنوان مدلی تعدیل شده جهت اصلاح روش جاری پیشنهاد می گردد.