رضا شریعتی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه فضیلت سازمانی، سرمایه اجتماعی، سرمایه روانشناختی و س بک زن دگی اسلامی در قالب یک م دل علّی بوده است. تحقیق حاضر از نظر هدف از نوع کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات توصیفی و از نوع همبستگی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری تحقیق در بر گیرنده کارمندان پژوهشگاه صنعت نفت بوده است که به روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات و داده های پژوهش با بکارگیری 165 پرسشنامه توزیع و جمع آوری و با نرم افزارهای SPSS و Smart PLS تجزیه وتحلیل شد. نتایج پژوهش نشان می دهد که سبک زندگی اسلامی بر روی سرمایه اجتماعی اثر مثبت و معناداری دارد. رابطه مثبت و معنادار میان سبک زندگی اسلامی با سرمایه اجتماعی تایید نشد. سرمایه روان شناختی رابطه مثبت و معناداری با سرمایه اجتماعی دارد. سرمایه اجتماعی رابطه مثبت و معناداری با فضیلت سازمانی دارد. سرمایه روان شناختی رابطه مثبت و معناداری با فضیلت سازمانی دارد.

اگر چه از کارکنان انتظار می رود که با دانش، ایده ها، نظرات و پیشنهادهای خود، در جهت توسعه سازمان مشارکت داشته باشند، اما گاهی اوقات آن ها ترجیح می دهند که سکوت پیشه کنند. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی رابطه سکوت سازمانی با سبک رهبری با در نظر گرفتن نقش تعدیل گری شخصیت در پژوهشگاه صنعت نفت بوده است. تحقیق حاضر از نظر هدف، از نوع کاربردی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، توصیفی و از نوع همبستگی است که با روش مدل سازی معادلات ساختاری انجام گرفته است. جامعه آماری این پژوهش را 350 نفر از کارکنان پژوهشی پژوهشگاه صنعت نفت تشکیل داده است که از آن میان 115 نفر به عنوان نمونه آماری و با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل پرسشنامه های سبک رهبری باس وآولیو (2000) ، شخصیت (1993) گلدبرگ و سکوت سازمانی واکلا و بوراداس (2005) بود. پایایی پرسشنامه های مذکور از طریق آلفای کرونباخ محاسبه و روایی آن از طریق سنجش روایی محتوا و روایی همگرا ( AVE ) بررسی و هر دو مورد تایید شد. داده های جمع آوری شده با نرم افزارهای SPSS و Smart PLS تجزیه و تحلیل گردید و نتایج نشان داد که سبک رهبری تعاملی و تحولی رابطه ای معکوس و معنادار و سبک عدم مداخله، رابطه ای مستقیم و غیرمعنادار با سکوت کارکنان دارد. همچنین شخصیت (درونگرا) نیز رابطه مستقیم و معناداری با سکوت کارکنان دارد. یافته ها نشان داد برای کارکنان دارای شخصیت درونگرا، رهبری عدم مداخله باعث شدت سکوت آنها شده و متغیر شخصیت در مورد رهبری تعاملی و رهبری تحولی با سکوت، نقش تعدیل گری ایفا نمی کند.