موحد بیرانوند

گرافیتی نوعی هنر رسانه ای غربی است که گروه های سیاسی به حاشیه رانده شده یا  محروم از امکانات و تبلیغات رسمی برای بیان عقاید و دیدگاه های خود از آن بهره می گیرند. این هنر برای اولین بار در دهه80 میلادی در نیویورک به صورت رسمی معرفی شد. علاقه مندان به این حوزه  به مدد نشانه های گرافیتی وجهی رمزگونه به بیان خود بخشیده و خود را از فرهنگ رسمی متمایز می کنند. در ایران هم مدتی است که  هنرمندان این شیوه بیان بصری را برای دیدگاه های خود استفاده می کنند نمونه های موجود گرافیتی های ایرانی،  پیوندی پنهان با  دیگر عناصر سبک زندگی  هنرمندان آن در شهرهای بزرگ از جمله تهران دارد. پژوهش حاضر گرافیتی های شهرک اکباتان در غرب شهر تهران را از نظر سبک، تکنیک، مضامین، مفاهیم و عناصر نشانه شناختی، با هدف شناخت بیشتر آن ها  به عنوان هنری انتقادی بررسی می کند. اینکه مضامین غالب گرافیتی های مکان مورد مطالعه چیست؟ سؤالی است که این تحقیق به آن پاسخ می دهد. روش پژوهش حاضر توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات آن به صورت کتابخانه ای و میدانی جمع آوری شده است. همچنین از عکاسی به عنوان ابزار تحقیق استفاده شده است. یافته های این مقاله نشان می دهد، که انتقاد اجتماعی، بارزترین وجه گرافیتی های مشاهده شده در مکان مورد بررسی است. برخی آثار یاد شده ماهیتی وندال و خراب کارانه دارند. پرکاربردترین عناصر نشانه شناختی آن ها نوشتار و چهره های انسانی است. همچنین سبک های "استنسیل"، "ویلداستایل"و "تروآپ"، مورد توجه گرافرهای این مکان  بوده و جنبه های تصویرسازانه آن ها قدرت چشم گیری دارد.