روح الله یوسف پور

به نظر می رسد که ریشه یابی و تشخیص آسیب های  ورزشی و ارزیابی فرایند بهبودی آن ها برای بازتوانی ورزشی نیازمند اندازه گیری پارامترهای قدرت، انعطاف پذیری و هم راستایی اندام ها است. درصورتی که این اندازه گیری مفید واقع می شود که مقادیر مرجع مناسبی از افراد برای مقایسه وجود داشته باشند؛ بنابراین، هدف از انجام پژوهش حاضر، یافتن نرم های قدرت، انعطاف پذیری و هم راستایی اندام تحتانی در جامعه دوندگان تفریحی بود. تعداد 73 دونده مرد سالم استان مازندران با میانگین جرم (10/7) 13/73  کیلوگرم، قد (93/5) 70/177 سانتی متر و سن (76/3) 58/22 سال در پژوهش شرکت کردند. متغیرهای موردمطالعه در این پژوهش، قدرت، انعطاف پذیری و هم راستایی اندام های تحتانی بودند. قدرت به وزن نرمال شد. برای پارامترهای قدرت و انعطاف پذیری، مقادیر بیشتر از 2- انحراف استاندارد از میانگین و برای هم راستایی، مقادیر بین 2± به عنوان مقادیر نرمی انتخاب شدند. بخشی از یافته های پژوهش بدین صورت بود که میانگین قدرت عضلات بازکننده ران 52/0 درصد وزن بدن بود. همچنین، میانگین دامنه حرکتی چرخش خارجی ران 63 و زاویه Q 15/13 درجه بودند. به نظر می رسد که مقادیر نرمی به دست آمده در پژوهش حاضر اطلاعات عمکردی برای ملاحظات بازتوانی ورزشی و بهبود عملکرد ورزشی فراهم می کنند.

مطالعه حاضر با هدف تدوین نیمرخ بیومکانیکی فنون کشتی براساس الگوریتم منطق فازی در 57 کشتی گیر آزادکار نخبه شهرستان جویبار انجام گردید. متغیرهای بیومکانیکی پایداری پاسچر دینامیکی، زمان رسیدن به پایداری، اندازه حرکت خطی تولیدی و توان مکانیکی بالاتنه برای تجزیه وتحلیل فنون تحلیل شدند. دو یافته اصلی: 1- با طراحی آزمون های جدید برای هر یک از فنون بارنداز، کنده فرنگی، پُل، زیر دوخم، فن کمر، تندر و سه نوع گارد چپ، راست و ژاپنی، نیمرخ آمادگی مهارتی کشتی گیران نخبه در شش گروه وزنی تهیه شد 2- با استفاده از روش آماری آنالیز مؤلفه اصلی و الگوریتم منطق فازی می توان به آمادگی مهارتی هر یک از کشتی گیران نمره داد. یافته های پژوهش بر ضرورت توجه به تجزیه وتحلیل فنون کشتی با آزمون های استاندارد و طراحی الگوریتم های نمره دهی برای مقایسه آمادگی مهارتی کشتی گیران در هر گروه وزنی تأکید می کند.