حدیث السادات عدل

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر تعهد زناشویی در زنان نابارور است. این پژوهش از نوع مطالعات شبه آزمایشی با طرح  پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام زنان نابارور مراجعه کننده به مرکز رویان اراک در سال 1394 95 بود. نمونه شامل 32 نفر از زنان نابارور مرکز رویان اراک بود که 16 نفر در گروه آزمایش و 16 نفر در گروه کنترل گمارش شدند. اعضای گروه آزمایش به مدت پنج جلسه هفتگی 90 دقیقه ای تحت روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی قرار گرفتند در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس در برنامه SPSS انجام گرفت. نتایج نشان داد که روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی بر تعهد زناشویی زنان نابارور به تفاوت معنی دار بین گروه های آزمایش و کنترل در متغیر تعهد زناشویی و مؤلّفه های آن شامل تعهد شخصی، اخلاقی و ساختاری منجر شده است.

هدف : هدف پژوهش تعیین اثربخشی روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی بر حمایت اجتماعی ادراک شده در زنان نابارور بود. روش: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه گواه و پیگیری یک ماهه و جامعه آماری زنان نابارور در مرکز رویان شهر اراک در سال 1395-1394 بود. از میان آن ها 32 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب، از نظر ملاک های ورود به پژوهش همتا و به تصادف در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شد. ابزار پژوهش پرسشنامه حمایت اجتماعی ادراک شده زیمت، داهلم، زیمت، و فارلی، 1988 و 5 جلسه مداخله روان درمانی گروهی مبتنی بر کیفیت زندگی فریش، 1390 هفته ای یک بار هر جلسه 90 دقیقه بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس تکرار سنجش تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان داد روان درمانی مبتنی بر کیفیت زندگی، حمایت اجتماعی ادراک شده گروه آزمایش را افزایش داده (09/33 = F، 001/0 = P) و نتیجه درمان در مرحله پیگیری پایدار مانده است (087/0 = F، 001/0 = P). نتیجه گیری : می توان از برنامه درمانی کیفیت زندگی به عنوان روشی موثر برای بهبود حمایت اجتماعی ادراک شده زنان نابارور سود جست و سلامت روان آن ها را ارتقاء بخشید.