بتول بهرامی

هدف پژوهش تعیین ویژگیهای روان سنجی مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان بود. روش: روش پژوهش توصیفی - پیمایشی بود. با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از میان 92249 دانش آموز پایه سوم، چهارم و پنجم ابتدایی مدارس دولتی شهر مشهد در سال تحصیلی 90- 89 ، تعداد 507 دانش آموز انتخاب شد. ابزارهای پژوهش پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس تجدیدنظرشده اضطراب آشکار کودکان رینولدز و ریچموند ( 1978 )، مقیاس افسردگی کودکان کواکس (1977) و مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان مارچ، پارکر، سالیوان، استالینگ و کانرز ( 1997 ) بود. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد اعتبار بازآزمایی و همسانی درونی کل مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان به ترتیب 48/0 و 79/0 است. همچنین همبستگی این مقیاس با مقیاس اضطراب آشکار و مقیاس افسردگی کودکان به ترتیب برابر با 38/0 و 02/0 بود که بیانگر روایی همگرا و واگرای مقیاس مذکور است. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نیز نشان داد که الگوی 4 عاملی مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان در جامعه ایرانی برازش خوبی دارد. نتیجه گیری: مقیاس چندبعدی اضطراب مشخصه های روان سنجی قابل قبولی در جامعه ایرانی دارد و یک ابزار غربالگری مفید جهت شناسایی کودکان مبتلا به اختلال های اضطرابی است.