ناهید محمودی

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری ( CBT ) بر افزایش صمیمیت جنسی و کاهش نگرانی از تصویر بدن در زنان دارای اختلال کارکرد جنسی (بی میلی جنسی) مراجع کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در نیمه اول سال 1398 بود. طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل تمامی زنان دارای اختلال کارکرد جنسی (بی میلی جنسی) مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز بود که از این میان 30 زن شامل ( 15 نفر) در گروه آزمایش و ( 15 نفر) گروه گواه به روش نمونه گیری هدفمند داوطلب و بر اساس ملاک های ورود و خروج از 6 مرکز مشاوره شهر شیراز انتخاب شدند. ابزار مورداستفاده در این پژوهش شامل مقیاس صمیمیت جنسی بطلانی و همکاران، پرسشنامه نگرانی از تصویر تن لیتلتون هستند. برای گروه آزمایش، 8 جلسه ی 45 دقیقه ای هفتگی برنامه ی درمان شناختی رفتاری ( CBT ) اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری 23- SPSS انجام شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که مداخله ی به کاررفته باعث افزایش صمیمیت جنسی و کاهش نگرانی از تصویر بدن در زنان می شود. به طورکلی، می توان گفت که مداخله ی درمان شناختی رفتاری ( CBT ) برای کمک به زنان دارای اختلال کارکرد جنسی (بی میلی جنسی) اثربخش است. همچنین درمانگران می توانند از این روش درمانی جهت بهبود صمیمیت جنسی و نگرانی از تصویر بدن استفاده کنند.

هدف از پژوهش حاضر مقایسه مسائل جنسی در زنان شاغل و خانه دار بود. طرح پژوهش حاضر، توصیفی از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری در پژوهش حاضر شامل تمامی زنان شهر شیراز بودند که از میان آن ها 140 نفر، (70 نفر زنان شاغل) و (70 نفر زنان خانه دار) با روش پژوهش از و روش نمونه گیری به صورت خوشه ای چندمرحله ای از نواحی آموزش پرورش انتخاب شدند؛ و به پرسشنامه چندوجهی مسائل جنسی اسنل، فیشر و والترز پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس چندگانه و نرم افزار 22-SPSS استفاده شد. نتایج حاصله بر اساس آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد که همچنین بین مسائل جنسی در زنان شاغل و خانه دار تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به این ترتیب که حرمت جنسی، آگاهی جنسی، انگیزه جنسی، رضایت جنسی و اشتغال ذهن جنسی در زنان خانه دار بیشتر از زنان شاغل؛ همچنین کنترل جنسی درونی، اضطراب جنسی، افسردگی جنسی، کنترل بیرونی جنسی، نظارت جنسی، قاطعیت جنسی و ترس از رابطه جنسی در زنان شاغل بیشتر از زنان خانه دار بود.

هدف: پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی مداخله ی پشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی بر بهبود رابطه ی والد-فرزند، انگیزه ی پیشرفت تحصیلی و هوش هیجانی نوجوانان دچار اختلال سلوک (CD) در شهر اهواز بود. روش: طرح پژوهش حاضر، نیمه آزمایشی با گروه کنترل و به روش تحلیل کواریانس چندمتغیره بود. جامعه ی پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان دچار اختلال سلوک شهر اهواز بود که با روش نمونه گیری هدفمند، 30 دانش آموز دچار CD انتخاب شدند و به طور تصادفی به دو گروه مساوی درمان یا کنترل تخصیص یافتند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شامل مقیاس رفتار متعارض، آزمون انگیزه ی پیشرفت هرمنز و مقیاس هوش هیجانی ونگ-لاو هستند. برای گروه آزمایش، 11 جلسه ی 50 دقیقه ای هفتگی برنامه ی مداخله ی پیشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی اجرا شد ولی گروه کنترل هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار استنباطی تحلیل کواریانس چندمتغیری (MANCOVA) و تک متغیری (ANCOVA) استفاده شد. تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار آماری 25-SPSS انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که مداخله ی به کار رفته باعث کاهش میزان تعارض والد-فرزندی و افزایش انگیزه ی پیشرفت تحصیلی و هوش هیجانی دانش آموزان دچار CD می شود. نتیجه گیری: به طور کلی، می توان گفت که مداخله ی پشگیری خانواده-محور مبتنی بر دلبستگی برای کمک به دانش آموزان دچار CD، اثربخش است و توصیه می شود.