صغری سلیمی

هدف : هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت همکاری نویسندگان مقاله های مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران ( IJPCP ) طی سال های 89-1381 بود. روش : پژوهش حاضر به شیوه علم سنجی انجام شد. مقاله های علمی- پژوهشی منتشرشده در IJPCP ، طی سال های 89-1381، بررسی شد. داده های گردآوری شده در نرم افزار اِکسل وارد شد. افزون بر آمار توصیفی، مانند دسته بندی داده ها، از توزیع فراوانی، درصد فراوانی و میانگین استفاده شد. یافته ها : یافته ها نشان داد میانگین ضریب همکاری گروهی نویسندگان مقاله های منتشرشده در IJPCP 61/0 بود. دانشگاه های علوم پزشکی ایران و علوم پزشکی تهران به ترتیب با 236 و 167 مقاله بیشترین همکاری گروهی را در تدوین مقاله در IJPCP داشتند. نتیجه گیری : میزان همکاری گروهی میان نویسندگان IJPCP در سطح مناسبی قرار دارد. پیشنهاد می شود مدیران مجله وضعیت همکاری در انتشار مقاله های مجله را به صورت دوره ای بررسی و پایش کنند.

امروزه آموزش به صورت یک امر طبیعی درآمده است. پیشرفت و توسعه جوامع و موسسات درگرو ارتقای سطح دانش، مهارت، رفتار و بینش منابع انسانی است. برهمین اساس، اکثر سازمانها دوره های آموزش موجود در داخل یا خارج از کشور برای کارکنان خود برگزار می کنند و اجرای هر دوره متضمن سرمایه گذاری هنگفت است لذا آگاهی از میزان اثربخشی دوره های آموزشی و بازدهی حاصل از آنها برای مدیران بسیار بااهمیت است. در این میان ارزیابی اثربخشی آموزش کارکنان یکی از دغدغه مهم در حوزه مدیریت منابع انسانی است. مدیران سرمایه انسانی هزینه و زمان زیادی برای آموزش و توسعه کارکنان صرف می کنند. در همین راستا ارزیابی اثربخشی آموزش در سازمان ها اهمیت دارد. بر اساس آموزه های نوین علم مدیریت، سرمایه انسانی یکی از مهم ترین سرمایه های سازمان هاست که کارایی و اثربخشی آن بیش از همیشه مورد توجه مدیران قرار دارد.این مطالعه به روش توصیفی و تحلیلی انجام شده است و در صدد بررسی عوامل موثر بر اثربخشی دوره های آموزشی یادگیری می باشد . جامعه آماری مطالعه حاضر44 نفر بوده که با استفاده از آزمون میانگین و تی نسبت به شناسایی مولفه های موثر در اثربخشی دوره های آموزشی یادگیری گردید.