عبدالله ریحانی یساولی

زمینه و هدف: یکی از راهبردهای ساختاربندی مجدد در نظام سلامت مشارکت بخش خصوصی و تکیه بر بازار است. عدم توجه به موانع و چالش های برون سپاری خدمات سلامت به بخش خصوصی ممکن است به شکست طرح منجر شود و صدمات جبران ناپذیری بر بدنه نظام سلامت وارد آورد. این مطالعه با هدف شناسایی چالش های برون سپاری خدمات سلامت به بخش خصوصی نگاشته شده است. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع کیفی با رویکرد تحلیل محتوا است که به صورت مقطعی در نیمه دوم سال ۱۳۹۵ انجام گرفت. نمونه گیری به صورت هدف مند بوده و تا اشباع داده ها ادامه یافت. نمونه پژوهش شامل ۱۶ نفر از صاحب نظران در حوزه برون سپاری و مدیران و کارشناسان بهبود کیفیت بیمارستان بودند. جمع آوری داده ها با مصاحبه عمیق و تحلیل داده ها با روش تحلیل محتوا و با درنظرگرفتن معیارهای موثق بودن، معتبربودن و قابلیت تثبیت داده ها انجام گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش شامل هفت چالش اصلی بود: مسائل اقتصادی (۴ زیر موضوع)، مشکلات ساختاری (۱۲ زیرموضوع)، چالش های نیروی انسانی (۷ زیرموضوع)، مسئولیت و پاسخ گویی (۴ زیرموضوع)، چالش های برنامه ریزی (۷ زیرموضوع)، کارایی (۵ زیرموضوع) و شرکت های خصوصی (۷ زیرموضوع). نتیجه گیری: برون سپاری خدمات سلامت به بخش خصوصی با چالش های زیادی روبه رو است و رفع آنها می تواند گام بزرگی در ارتقای کیفیت خدمات سلامت باشد. مشکلات ساختاری از موضوع های اصلی و پردامنه مطرح شده از طرف مصاحبه شوندگان بود. پیشنهاد می شود، مدیران قبل از اجرای طرح های برون سپاری، تهمیدات لازم به منظور دوری هرچه بیشتر از این چالش ها را در نظر بگیرند. 

مقدمه: کیفیت زندگی از مفاهیم محوری توسعه پایدار می باشد. سرمایه اجتماعی از متغیرهای تأثیرگذار برنامه های توسعه ای و همچنین یکی از مهمترین تعیین کننده های اجتماعی سلامت می باشد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی در بین کارکنان شبکه بهداشت شهرستان ملایر انجام گرفته است. روش ها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی مقطعی بوده که در نیمه اول سال ۱۳۹۶ انجام پذیرفت. جامعه پژوهش، کارکنان شبکه بهداشت شهرستان ملایر بود. با استفاده از روش نمونه گیری طبقه بندی شده، حجم نمونه ۱۸۶ نفر انتخاب شد. ابزارگردآوری داده ها، پرسش نامه استاندارد دارای ۳ بخش شامل اطلاعات جمعیت شناختی(پنج سوال)، کیفیت زندگی(۳۶ سوال) و سرمایه اجتماعی(۳۶ سوال) بود. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه ۲۰ و تحلیل واریانس یک طرفه، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل انجام شد. یافته ها: میانگین نمره کل سرمایه اجتماعی ۳۴/۱۳±۳/۱۱۹ و میانگین نمره کل کیفیت زندگی۷۱/۱۶±۴/۶۸ به دست آمد. بین ابعاد سلامت عمومی( ۲۲/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۳/۰=p)، سلامت روانی( ۲۴/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p)، عملکرد اجتماعی( ۲۵/۰=r و سطح معنی داری ۰۰/۰=p)، عملکرد جسمی( ۳۸/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p)، ایفای نقش متاثر از مشکلات جسمی( ۲۵/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p)، ایفای نقش متاثر از مشکلات روانی( ۲۰/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۷/۰=p) و سرزندگی و نشاط( ۲۳/۰=r و سطح معنی داری ۰۰۱/۰=p) با سرمایه اجتماعی همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت. بین درد جسمی به عنوان یکی از ابعاد کیفیت زندگی و سرمایه اجتماعی همبستگی مثبت ناچیز و غیر معنی داری مشاهده شد.( ۱۴/۰=r و سطح معنی داری ۰۶/۰=p) نتیجه گیری: سطح سرمایه اجتماعی می تواند در بهبود کیفیت زندگی تاثیرگذار باشد. به نظر می رسد با تقویت مشارکت های اجتماعی و فعالیت های گروهی، توسعه روابط اجتماعی، تقویت حس امنیت و اعتماد بین کارکنان، می توان به بهبود کیفیت زندگی افرادکمک کرد.