اسفندیار سعادت

این مقاله تعدادى از روندهابى را که در طى دو دهه گذشته بر حوزه مدیریت عمومى تأثیرگذار بوده است مورد بررسى قرار مى دهد. مفاهبم این روندها براى مدیریت سازمان هاى عمومى و روابط بین شهرو ندان، مقامات دولتى مورد توجه هستند. همچنین مهارت و توانایى هاى نوینى را که مورد نیاز کارگزاران بخش عمومى در آینده است آشکار مى سازد و مفهوم جدبدى را از رهبرى که متفاوت با رهبرى سنتى است مطرح مى نماید.

سرعت خیره کننده تحول و پیشرفت تکنولوژی در دهه های اخیر موجب افزایش استرس و کاهش سلامت جامعه شده است. عوامل چندی در بروز استرس دخالت دارند . این عوامل عبارتند از استرس های برون سازمانی ، درون سازمانی ، گروهی و شخصی. رابطه میان استرس و عملکرد کارکنان از یک سو به عواملی مانند ماهیت و سختی کار و از سوی دیگر به انگیزه ، هدف ، توانایی و سایر خصوصیات شخصی افراد بستگی دارد. تحقیقات نشان میدهد که استرس عملکرد را تحت تاثیر قرار میدهد و موقعی که استرس زیاد باشد عملکرد ضعیف خوااهد شد . پیامدهای گوناگون استرس معمولا به صورت عوارضی جسمی و روانی و رفتاری در افراد ظاهر میشود . استرس بخش جدا ناپذیری از زندگی است و دو حالت دارد : استرس تحلیل برنده ، مخرب و منفی و استرس نیروزا ، سازنده و مثبت. در داخل سازمان استرسهای ناشی از سیاست های سازمان ، شرایط فیزیکی کار در سازمان ، ساختار سازمان و فرایندهای سازمانی می باشد لهذا مدیران سازمانها باید به این عوامل توجه کنند.