سپیده افتخارمعنوی

هدف پژوهش حاضر، تأثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و یادگیری سازمانی کارکنان در پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی بود. نوع پژوهش، توصیفی- همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی بود که به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش همه کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران بودند (تعداد = 73). برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های رضایت ارتباطی دون و هازن (1997)، یادگیری سازمانی نیفه (2001) و فناوری اطلاعات احمدپور (1389) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها به تأیید 10 نفر از اساتید رسید و پایایی پرسش نامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با 97/0، 97/0 و 85/0 به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس. و آموس انجام شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین فناوری اطلاعات و رضایت ارتباطی کارکنان و همچنین، بین فناوری اطلاعات و یادگیری سازمانی کارکنان رابطه مثبتی وجود داشت. نتایج مدل پژوهش نشان داد فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی تأثیر مثبتی داشت. براساس مقادیر بارهای عاملی، میزان تأثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی کارکنان و تأثیر فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی بود. همچنین، براساس شاخص های برازش، مدل فرضی متغیرهای پژوهش از برازش لازم برخوردار بود؛ بنابراین، توجه به عامل فناوری اطلاعات به عنوان یکی از شاخص های موفقیت و بهبود وضعیت یادگیری سازمانی و رضایت ارتباطی کارکنان پژوهشگاه از اهمیت زیادی برخوردار است.