عباس داداش زاده

مقدمه: آموزش بالینی، بخش اعظم آموزش های پرستاری را شکل می دهد و داشتن صلاحیت بالینی مدرسین، عامل مهم در انتقال دانش، مهارت و نگرش به دانشجویان است. تنوع سطوح مربیان و نبود روش آموزشی بالینی یکسان باعث شده هر مربی بر اساس توانمندی خود عمل کند لذا بررسی صلاحیت بالینی مدرسین ضروری به نظر می رسد. روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 165 دانشجوی پرستاری و اتاق عمل انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای دوبخشی شامل اطلاعات دموگرافیک و ویژگی های صلاحیت بالینی بود که در پنج حیطه شامل ویژگی های فردی، روابط بین فردی، مهارت های آموزشی، ارزشیابی بالینی و قدرت مدیریتی طراحی شده بود. دامنه امتیاز از صفرتا شش بود و جهت تجزیه وتحلیل داده ها از نرم افزار spas استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد میانگین سنی دانشجویان 5.9 ± 21 بود. میانگین کل نمره کسب شده برای صلاحیت بالینی اساتید دکتری پرستاری (1.1 ± 5.1) ، دانشجویان دکتری (1.1 ± 4.7)، مربیان (1.2 ± 4.48) و همکار بیمارستانی (1.3 ± 4.41) بود. و64.5 % از دانشجویان داشتن مدرس بالینی در سطح دکتری را ترجیح می دهند. در حیطه صلاحیت بالینی بیشترین امتیاز مربوط به ویژگی های فردی و کمترین امتیاز در نحوه ارزشیابی بالینی و قدرت مدیریتی بود. نتیجه گیری: اساتید دکتری پرستاری از نظر دانشجویان نسبت به بقیه مدرسان از صلاحیت بالینی بهتری برخوردار هستند و افزایش مدرسان دکتری مستقر در بالین می تواند در بهبود آموزش بالینی مؤثر باشد. همچنین برنامه ریزی در مورد نحوه ارزشیابی بالینی یکسان و افزایش قدرت مدیریتی، باعث ارتقای صلاحیت بالینی مدرسین می شود.

مقدمه: با توجه به تفاوت سبک های یادگیری در فراگیران بهتر است مدرسین، سبک های یادگیری فراگیران را تعیین نموده و بر اساس ویژگی های هر سبک، روش های آموزشی مناسبی را اتخاذ نمایند. در این مطالعه تکالیف پروژه محور به عنوان یک روش هماهنگ با سبک یادگیری جذب کننده و همگرا در تدریس درس فوریتهای پزشکی دانشجویان اتاق عمل طراحی و تأثیر آن بر سبک یادگیری تعیین گردید. روش کار: در یک مطالعه از نوع دو گروهه شاهد دار، گام های طراحی تکالیف پروژه محور بر اساس معیارهای یادگیری پروژه محور، برگرفته از مرور بر متون استخراج و سپس با شرکت 34 دانشجوی کارشناسی اتاق عمل (10 نفر گروه مداخله و 24 نفر کنترل) تکالیف پروژه محور در کلاس درس ارائه شد. پرسشنامه سبک یادگیری کلب قبل و بعد از اتمام دوره برای سنجش سبک یادگیری دانشجویان مورد استفاده قرارگرفت. یافته ها: بین گروهی که پروژه را ارائه کرده بودند و گروهی که در کلاس حضور داشتند و فقط در بحث شرکت کرده بودند از حیث تغییر در سبک یادگیری، تغییر معنا داری یافت نشد (05/0 < P ). همچنین علیرغم اینکه میانگین نمره مربوط به سبک های یادگیری در هر دو گروه (ارائه دهنده پروژه و مشارکت کننده در بحث) در تمام مدها افزایش یافته بود اما اختلاف بین قبل و بعد از آموزش در هیچکدام از گروهها معنی دار نبود (05/0 < P ). نتیجه گیری: طراحی تکالیف پروژه محور برای دانشجویان اتاق عمل و به عنوان یک روش آموزشی مطابق با سبک یادگیری جذب کننده و همگرا در دانشجویان یاد شده قابل پیاده سازی است. سبک یادگیری یک رفتار عادتی است و به نظر می رسد تغییر در نوع سبک یادگیری در کوتاه مدت نمی تواند حاصل شود. نیاز به انجام مطالعات بیشتر با حجم نمونه بیشتر، محدودیت های کمتر و اندازه گیری مکرر پیشنهاد می شود.

مقدمه: تریاژ فرایند اولویت بندی بیماران بر طبق نیاز پزشکی آنان است. پرستار تریاژ برای فرایند تریاژ ضروری بوده و بسیاری از کشورهای توسعه یافته انواعی از سیستم های اولویت بندی بیماران را در بخش اورژانس استفاده می کنند. هدف از این تحقیق بررسی وضعیت تریاژ در بخش های اورژانس بیمارستان های تبریز از دیدگاه پزشکان و پرستاران بود. روش ها : مطالعه از نوع توصیفی بوده و روی 176 نفر از پزشکان مسئول اورژانس و پرستاران شاغل در بخش های اورژانس شهر تبریز انجام گردید. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه های استاندارد فری و بورر و پرسشنامه گرانسون و همکاران بود که پس از تأیید روایی و پایایی استفاده گردید. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار 14-SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت و جهت دستیابی به اهداف مطالعه و پاسخ به سوالات پژوهش از آمار توصیفی (فراوانی، درصد و میانگین) استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که سازماندهی تریاژ در بخش های اورژانس بر پرسنل انجام دهنده آن، تسهیلات، منابع و عملکردهای تریاژ تمرکز دارد اما اصول مربوط به تریاژ در بخش های اورژانس شهر تبریز به طور یکپارچه نیست. 8/68 درصد اعلام کردند پرستار تریاژ به بخش اورژانس اختصاص داده نشده است. 72 درصد از پاسخ دهندگان اظهار داشته اند که ایستگاه تریاژ در بخش های اورژانس وجود ندارد. 65 درصد پاسخ دهندگان اعلام نمودند که بیماران در سالن اورژانس تریاژ می شوند. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد که با توجه به نبود سیستم تریاژ استاندارد و سازمان یافته از نظر تخصیص نیروی انسانی و الویت بندی بیماران و پرسنل، لذا در این تحقیق، ضرورت تحقیق بیشتر بر تریاژ در بخش های اورژانس و به ویژه در حوزه های پرسنلی و توجه بیشتر مسئولین درمانی در اجرایی شدن سیستم تریاژ استاندارد مورد تأکید است.