شهرزاد زندی

بین تمامی آسیب های شانه، سندروم گیرافتادگی شانه بسیار رایج بوده و یکی از معمول ترین علت درد و محدودیت حرکتی منطقه شانه محسوب می شود. لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات ثبات دهنده ریتمیک بر حس وضعیت، دامنه ی حرکتی، قدرت و ثبات عملکردی مفصل شانه دختران نوجوان شناگر مبتلا به سندروم گیر افتادگی شانه بود. در این تحقیق 30 نفر از دختران شناگر مبتلا به آسیب سندروم گیرافتادگی شانه به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. بعد از انجام ارزیابی های پیش آزمون هر دو گروه که شامل ارزیابی حس وضعیت، قدرت، دامنه حرکتی و ثبات عملکردی بود، گروه تمرینات به مدت چهار هفته به انجام تمرینات ثبات دهنده ریتمیک پرداختند و پس از آن پس آزمون مطابق پیش آزمون از هر دو گروه انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که حس وضعیت، قدرت عضلات چرخاننده و ثبات عملکردی مفصل شانه دختران شناگر مبتلا به آسیب سندروم گیرافتادگی شانه پس از تمرینات ثبات دهنده ریتمیک به طور معنی داری نسبت به گروه کنترل بهبود یافت. در متغیر دامنه حرکتی بین دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد به نظر می رسد که تمرینات ثبات دهنده ریتمیک می تواند در بهبود حس عمقی، قدرت عضلات چرخاننده شانه و ثبات عملکردی شناگران دختر مبتلا به سندروم گیرافتادگی شانه مفید باشد.

با وجود تأثیر کینماتیک اجرای حرکت بر عملکرد ورزشی و اهمیت بهبود عملکرد بازیکنان در زمین بازی مطالعات کمی در خصوص چگونگی تأثیر متغیر های مختلف بر عملکرد اسپک والیبال انجام شد. بنابراین، هدف تحقیق حاضر پیش بینی عملکرد پرش بازیکنان نخبه زن والیبال توسط برخی متغیر های بیومکانیکی است. سی نفر از بازیکنان زن نخبه والیبال با میانگین سنی 3/42 ± 21/44 با اظهار رضایت در تحقیق حاضر مشارکت کردند. کینماتیک حرکت اندام تحتانی با 16 مارکر بازتاینده نور به وسیله دستگاه تحلیل حرکت وایکان حین اجرای اسپک والیبال ثبت شد. پیش بینی ارتفاع پرش و زمان اجرای مرحله کانسنتریک پرش توسط متغیر های سرعت مرکز جرم حین گام برداری، طول گام آخر، دامنه حرکت مفاصل ران، زانو و مچ پا به وسیله آزمون رگرسیون گام به گام انجام شد (0/05 α≤ ). نتایج تحقیق نشان داد که متغیرهای دامنه حرکتی زانو، سرعت مرکز جرم و طول گام پیش بینی کننده زمان اجرا و سرعت مرکز جرم و دامنه حرکتی مفصل ران پیش بینی کننده ارتفاع پرش هستند. با توجه به هدف و شرایط بازی، بازیکنان باید بر مراحل مختلف حرکتی و عوامل ویژه ای تمرکز داشته باشند.

هدف از تحقیق حاضر پیش بینی وقوع آسیب های ورزشی ورزشکاران شرکت کننده در رشته های ورزش همگانی توسط آزمون غربالگری حرکت عملکردی (FMS) بود. پیش از شروع مسابقات 204 نفر از ورزشکاران رشته های داژبال، فوتبال گل کوچک، بسکتبال 3نفره و والیبال 2نفره شرکت کننده در المپیاد ورزش همگانی دانشگاه های علوم پزشکی کشور مورد ارزیابی آزمون های غربالگری حرکت عملکردی قرار گرفتند و سپس آسیب های ورزشی در طول دوره مسابقات توسط تیم تحقیقاتی و پزشکی ثبت شدند. جمعا 79 نفر در طول مسابقات متحمل 129 آسیب شدند. نتایج آزمون لجستیک رگرشن و نتایج بررسی منحنی مشخصه سیستم (ROC) نشان داد افرادی که نمره آزمون FMS آن ها کمتر از 14 بود 63/3 برابر بیشتر از افراد دیگر در معرض ابتلا به آسیب بودند. این نتایج بیانگر این بودند که در ورزش های همگانی نیز همانند ورزش های قهرمانی می توان از آزمون های غربالگری عملکردی جهت تشخیص افرادی که بیشتر مستعد بروز آسیب هستند استفاده کرد و پیشنهاد می شود مربیان و ورزشکاران به منظور پیش بینی افراد مستعد آسیب و هدفمندتر کردن برنامه های پیشگیرانه آسیب های ورزشی از آزمون های غربالگری حرکت عملکردی در رشته های همگانی استفاده کنند.