سمیه عقیلی راد

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه ی تاب آوری بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانش آموزان دوره دوم متوسطه انجام گرفت. پژوهش حاظر نیمه آزماشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه ی دانش آموزان متوسطه دوم ساکن خوابگاه مدرسه ی شبانه روزی علامه مجلسی شهر الوان در سال تحصیلی 96-95 تشکیل داده بودند که از میان آنها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ،30 نفر که در پرسشنامه فرسودگی تحصیلی نمرات بالایی داشتند، انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش(15نفر) و کنترل(15نفر) جایگزین شدند. آزمودنی های گروه آزمایش، برنامه ی تاب آوری را به مدت 10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش دیدند، در حالی که گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکرد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران(2007) استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss ورژن18 و روش آماری کوواریانس تک متغیری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که دانش آموزان گروه آزمایش نسبت به دانش آموزان گروه کنترل در پس آزمون به طور معناداری، فرسودگی تحصیلی کمتری داشتند(05/0> P ). بنابراین توجه به اثربخشی آموزش برنامه ی تاب آوری در دانش آموزان دارای فرسودگی تحصیلی اهمیت ویژه ای دارد.

این پژوهش با هدف بررسی شناخت درمانی گروهی بر واکنشهای هیجانی دانش آموزان انجام گرفت.جامعه آماری،کل دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم آموزش و پرورش منطقه ی شاوور در سال تحصیلی 96-95 بودند؛ تعداد 30 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی(15نفر) و کنترل(15نفر) جایگزین شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از مقیاس DASS-21 استفاده شد استفاده گردید.جلسات آموزش شناخت درمانی طبق مدل مایکل فری به مدت 10 جلسه در مورد گروه آزمایشی اجراء شد و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد.در این پژوهش از طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. پس از اتمام جلسات آموزشی پس آزمون از هر دو گروه به عمل آمد.داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS18 و آزمونهای خی دو و یومن ویتنی تجزیه و تحلیل شد.نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان داد که بین عملکرد دو گروه آزمایش و کنترل دربعد استرس و اضطراب با نمره کلی واکنشهای هیجانی نوجوانان در پس آزمون تفاوت معناداری وجود دارد، اما در بعد افسردگی این تفاوت معنادار نبود.

این پژوهش با هدف بررسی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر نگرش نسبت به زندگی دانش آموزان انجام گرفت.جامعه آماری،کل دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم شهرستان شوش در سال تحصیلی 95-94 مشغول به تحصیل بودند؛ تعداد 30 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی(15نفر) و کنترل(15نفر) جایگزین شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه تجدیدنظر شده28 عبارتی شاخص نگرش نسبت به زندگی که توسط باتیستا و آلموند(1998) تدوین شده است،استفاده گردید.جلسات آموزش ذهن آگاهی به مدت 10 جلسه در مورد گروه آزمایشی اجراء شد و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد.در این پژوهش از طرح پیش آزمون_پس آزمون با گروه کنترل با پیگیری 60 روزه استفاده شد.نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش ذهن آگاهی به دانش آموزان باعث تغییر در نگرش آنان به زندگی می شود . ( p>0.05 )