مریم جنیدی

باوجود سلطه گفتمان ضد تروریسم و توجیه حمله امریکا به افغانستان و عراق پس از 11سپتامبر2001، تروریسم تکفیری به یکی از بزرگ ترین معضلات خاورمیانه بدل گشت و دولت ها و جوامع مختلف را درگیر خود ساخت. پرسش اصلی مقاله این است که چگونه گفتمان مبارزه با تروریسمِ برآمده از فاجعه یازده سپتامبر موجب ظهور و صعود گروه های تکفیری جدید همچون داعش شد. فرضیه ما این است که گفتمان مبارزه با تروریسم، تهدیدی از تروریست ها و مسلمانان خلق کرد و تحت تأثیر فضای بین الاذهانیِ ایجاد شده از این گفتمان، بسیاری از مسلمانان مطرود، از این فضا به افراط گرایی جذب شدند و تعریفی که از خود و هویت خود ارائه کردند در واقع، بازتابی از تعریف «دیگری» از آن ها بود. برای پاسخ به سؤال مقاله با بهره گیری از رابطه تحلیل انتقادی گفتمان با تئوری هژمونی، گفتمان رسانه ای مکتوب ایالات متحده، با تمرکز بر مطالعه متون مجله سیاست خارجی در فاصله زمانی 2001 تا 2004، یعنی تأسیس اولیه داعش به عنوان شاخه القاعده در عراق را بررسی می کنیم. نوآوری مقاله بررسی عوامل هویت آفرین گفتمان مبارزه با تروریسم با هویت یابی داعش از منظر فضای بین الاذهانی و سوبژکتیویته و معنا است.

هدف این مقاله، بررسی مشارکت سیاسی زنان، به منزله ی عاملیت یا سوژه ی بسط دموکراسی در چهارچوب ساختار حاکم بر جامعه ی ایرانی است. بدین منظور، نگارندگان با استفاده از روش تحلیلی- توصیفی و نیز بهره گیری از نظریه ی ساختارگرایی آلتوسر و نظریه ی دموکراسی مجادله ای موفه، تحلیلی جامعه شناختی از مشارکت زنان در دهمین دوره ی انتخابات مجلس شورای اسلامی ارائه دادند. یافته های پژوهش نشان می دهد، عدم هم افزایی سطوح مختلف ساختارهای اقتصادی، ساختار سیاسی و فرهنگی موجود با تحولات ناشی از جهانی شدن و توانمندسازی زنان، موجب استمرار گفتمان مسلط مردسالاری و ضعف عاملیت زنان در امر سیاسی ایران شده است. در نهایت، از این تحقیق نتیجه گیری شد همان گونه که اساس نظریه ی رادیکال دموکراسی موفه در مفصل بندی با اقتصاد لیبرال محقق می شود، برای ارتقای عاملیت زنان در حوزه ی امر سیاسی و نیل به دموکراسی واقعی ، میزانی از توسعه ی اقتصادی با هدف کاهش آثار اتکای بر منابع رانتیر ضروری است.