مریم مصروغلی

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی دقت برآورد زمان درکودکان درمقایسه با نوجوانان با توجه به نوع تکلیف (منفرد در مقایسه با دوگانه) صورت گرفته است. روش: به این منظور 134 نفرازدانش آموزان مدارس تبریز به صورت خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات در این پژوهش آزمونهای رایانه ای جهت اندازه گیری دقت برآورد زمان بود. داده ها به کمک SPSS 16 و با استفاده از شاخص های آمار توصیفی، آزمونهای t وابسته، آزمونهای tمستقل وتحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که: 1- هر دو گروه کودکان ونوجوانان زمان را کمتر ازمورد انتظار برآورد کردند ، 2- دقت برآورد زمان در کودکان، هم در تکلیف منفرد وهم در تکلیف دوگانه، کمتر ازنوجوانان بود. بحث و نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که حساسیت به زمان با افزایش سن زیاد می شود.