میثم قاسم نژاد

در اقتصاد جهانی، اهمیت فراینده نوآوری هایی نظیر استفاده گسترده از تکنولوژی ها، گستره کسب وکار بانکی را تغییر داده است.تکنولوژی های مالی(FinTech) به یک بخش جدایی ناپذیر صنعت بانکداری تبدیل شده اند و استارت آپ ها حوزه فعالیت خود را با ورود کردن به فعالیت های بانکی،که در گذشته تحت پوشش بانک ها بود، گسترش داده اند.رشد سریع فینتک ها، دورنمای کسب وکار بانکداری را که نیازمند راه حل های نوآورانه تر بود، تغییر داده است. گروهی در صنعت خدمات مالی ،پیشرفت فینتک را به عنوان یک تهدید برای صنعت بانکداری سنتی می پندارند و برخی معتقدند که فینتک یک چالشی است که می توان آن را تبدیل به فرصت نمود. بر همین اساس هدف اصلی این مقاله ،تحلیل روند های اخیر در بانکداری،شناسایی فرصت ها و ریسک های فینتک برای بانک ها است.بنابراین در این مقاله پس از بررسی روند های اخیر در فینتک و بانکداری ، توسعه نوآوری های مالی و بازار تکنولوژی مورد مطالعه قرار گرفته و ریسک های عمده مرتبط با فینتک و نوآوری های مالی که بانک ها در سطح خرد و کلان با آن مواجه هستند را شناسایی می کند و در نهایت مجموعه دستورالعمل های کاربردی را برای بانک های تجاری به منظور تقویت موقعیتشان در نوآوری های مالی و کنترل ریسک های مرتبط با معرفی نوآوری های مالی ارائه می کند.

بازار جهانی انرژی، به خصوص انرژی های تجدیدناپذیر در دهه های اخیر شاهد تحولات شگرفی بوده است. قسمت اعظم منابع نفت و گاز متعارف در اختیار شرکت های ملی نفت است که دلالت های مهمی برای بازارهای انرژی دارد. NOC ها علاوه بر بیشینه سازی سود ، بازتوزیع ثروت نفت در جامعه، دیپلماسی انرژی، امنیت انرژی و توسعه اقتصاد ملی را دنبال می کنند. این اهداف باعث می شوند تا عملکرد اساسی NOCها که حفاظت از ثروت ملی است، تحت تأثیر قرار گیرد. لذا ایجاد سازوکارهایی برای حفظ توازن میان این اهداف تجاری و غیرتجاری به منظور ایجاد بهترین عملکرد در طولانی مدت به عنوان یکی از مهمترین دغدغه های این شرکت ها به شمار می آید. با توجه به افزایش مصرف انرژی در کشورهای تولیدکننده نفت و گاز و افزایش مخارج رفاهی دولت های آن ها، به نظر می رسد NOCهای عمده در خلیج فارس و روسیه و آمریکای جنوبی برای تدوام سرمایه گذاری کافی جهت پوشش دادن افزایش تقاضای نفت در ایالات متحده، چین و اقتصادهای نوظهور در آسیا و نقاط دیگر با مشکلات جدی مواجه شوند. به نظر می رسد که مطالعه و بررسی امکان ورود به بخش پایین دستی صنعت در سطح بین المللی باید به عنوان یکی از مهم ترین دغدغه های شرکت ملی نفت ایران مطرح باشد. چرا که علاوه بر کسب منافع اقتصادی، می تواند به عنوان اهرمی برای جلوگیری از ایجاد فشارهای بین المللی نیز تلقی شود.

مسئله اصلی پژوهش حاضر این است که چگونه ارتقای فرهنگ ترافیک از طریق مداخله رفتاری موجب خلق ارزش مشترک برای شرکت های بیمه می شود؟ بر همین اساس هدف از اجرای این پژوهش، توسعه الگوی بازاریابی اجتماعی برای شرکت های بیمه از طریق تجربه های مداخله رفتاری پلیس راهور در ارتقای فرهنگ ترافیک است. در این پژوهش برای تبیین سازه نظری از روش نظریه داده بنیاد استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش با توجه به قلمرو موضوعی آن، کارشناسان دو مجموعه پلیس راهور و بیمه در استان گیلان است. از این رو، به منظور گردآوری داده ها، از مشارکت کنندگان نمونه گیری نظری انجام گرفت که بر مبنای آن پس از 20 مصاحبه داده جدیدی به دست نیامد و اشباع نظری رخ داد. یافته ها نشان می دهد شرکت های بیمه می توانند در واکنش به رفتار های پر مخاطره بیمه شدگان، از استراتژی های ترغیب، هشدار، آگاهی و اجبار استفاده کنند که پیامد آن خلق ارزش مشترک است.

شرکت های اقتصادهای نوظهور بازیگران ناشناخته در بازارهای مقصد جدید هستند و ورود به بازارهای خارجی را باید بیشتر از جنبه فرایند موقعیت یابی مورد مطالعه قرار داد. با توجه به اینکه فرایند موقعیت یابی منجر به تنش و درگیری بین ذی نفعان مختلف می گردد، شیوه عملی که این فرایند را تسهیل می کند دیپلماسی کسب وکار می باشد. بنابراین، هدف این پژوهش، نوع شناسی الگوی دیپلماسی کسب وکار در اقتصادهای نوظهور بر مبنای فرایند موقعیت سازی شان در طی زمان است. با بررسی مبانی نظری یک نوع شناسی از دیپلماسی کسب وکار ارائه شده و متغیرهای کنترل احصاء می گردد. جامعه آماری این پژوهش شامل صادرکنندگان نمونه ایران در بازه 98-1391 می باشند که بر اساس معیارهای قضاوتی نمونه 36 شرکتی مورد مطالعه قرار گرفتند. داده های این پژوهش از طریق گزارش های فعالیت هیئت مدیره به مجمع عمومی سالیانه در پایگاه کدال گردآوری شده است و با استفاده از بستهTraMineR در محیط R از طریق تکنیک تطبیق بهینه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. بررسی تجربی سه مسیر دیپلماسی کسب وکار را نشان می دهد. شرکت های صنایع اتومبیل سازی، پتروشیمی و مواد شیمیایی، ماشین آلات و تجهیزات، خدمات فنی و مهندسی و صنایع کاغذی عمدتا از مسیر اول پیروی می کنند. شرکت هایی که در صنعت فولاد، صنعت اتومبیل سازی و ماشین آلات و تجهیزات فعالیت دارند از مسیر دوم پیروی می کنند. شرکت هایی که در صنعت نفت، صنعت فولاد، صنعت دارویی، تجهیزات الکتریکی و صنایع کاغذی فعالیت دارند از مسیر سوم پیروی می کنند. یافته ها همچنین نشان می دهد، مسیرهای دیپلماسی کسب وکار بطور معناداری از نظر ویژگی های شرکت (یعنی، صنعت، اندازه و تجربه بین المللی) با هم متفاوت هستند.