علی رمضان خانی

آموزش مدیریَت سلامت یکی از راههای دستیابی به سلامت است و فقدان روشهای موثر آموزشی،بخشى از عدم پیشرفت بهداشت میباشد. آموزش مدیریَت سلامت برای مدیران سلامت یک موضوع مورد توجه در ارتقای سلامت و توسعه ی کشور محسوب می شود. هدف از این مطالعه تعیین میزان آگاهی و نگرش مدیران سلامت در مورد مدیریَت د ر سال 1386بود. روش بررسی: پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی - تحلیلی ست که به منظور تعیین میزان آگاهی و نگرش مدیران در مورد مدیریَت سلامت قبل و بعد از آموزش در معاونت سلامت در سال 1386 انجام شده است.چهل وپنج نفر از 60 مدیر در حال خدمت اداره های سلامت به عنوان نمونه انتخاب؛ و به این مطالعه وارد شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه ای بود که در آن جهت بررسی آگاهی 25 سوال در نظر گرفته شده بود،و روایی و پایایی آن تایید شد. پرسشنامه شامل سه بخش مشخصات فردی،آگاهی و نگرش در مورد مدیریَت سلامت بود. در ابن پرسشنامه جهت بررسی آگاهی 25 ؛ وبرای ارزیابی نگرش 13 پرسش در نظر گرفته شد. پرسشنامه قبل از آموزش توسط مدیران ادارات تکمیل گردید و بعد از آموزش غیر حضوری مدیران دوبارهپرسشنامه را تکمیل کردند. اطلاعات به نرم افزار وارد ؛ وتحلیل شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان دادکه بر طبق آزمونهای آماری انجام شده بین میزان آگاهی و نگرش با آموزش مدیران درمورد مدیریَت سلامت همبستگی ازلحاظ آماری معنی دار وجود ندارد (P>0.05). بحٍث و نتیجه گیرِی:با توجه به نتایج به دست آمده روند آموزش مستلزم تغییرات متناسب با نیازهای آموزشی مدیران میباشد و آموزش در زمینه مدیریَت سلامت در کشور حائز اهمیت است و توصیه می شود جهت ارتقای سلامت برنامه ریزیهای جدید آموزشی در این خصوص انجام گیرد. "

"گستردگی رسانه‌های جمعی، ایجاد و انتقال جریان نامحدودی از اطلاعات را در جامعه امروز موجب شده است. این اشباع رسانه‌ای، نگرانی‌های خاصی را در خصوص مسائل مربوط به سلامت پدید آورده است. رویارویی با رفتارهای پرخطر در رسانه‌های جمعی مانند تلویزیون، سینما، بازی‌های رایانه‌ای، اینترنت و ... خطری جدی برای سلامت کودکان و نوجوانان به شمار می‌رود و تأثیر رسانه‌ها بر سلامت نوجوانان در زمینة تغذیه، اطلاعات جنسی، الکل، دخانیات، خشونت و فشارهای روانی همچنان مورد بحث است. رسانه‌ها بیشترین فرصت و زمان را برای شکل‌دهی به عقاید و رفتارهای جوانان در اختیار دارند و جایگزین والدین و مربیان به عنوان مربی و منبع اولیه اطلاعات درباره دنیا و چگونگی رفتار افراد در آن شده‌اند. با توجه به بالا بودن قدرت انتشار رسانه‌ها و خطرات احتمالی انتقال اطلاعات غیردقیق یا حذف اطلاعات حیاتی، همکاری بیشتر و مؤثرتر جوامع بهداشتی و رسانه‌های جمعی امری ضروری است. " "رسانه، رفتارهای پرخطر، سیگار، خشونت، رفتارهای جنسی. "

"کنترل کمتر از 10 عامل که سلامت افراد را به خطر می‌اندازد (مانند تغدیه نامناسب، فقدان تمرینات بدنی، مصرف دخانیات، سوء مصرف مواد مخدر و الکل) می‌تواند از 70 ـ 40درصد مرگ‌های زودرس، یک سوم ناتوانایی‌های حاد و دو سوم ناتوانایی‌های مزمن پیشگیری کند. آگاهی از این عوامل و ترغیب مردم به تغییر رفتارهای پرخطر، عنصر اصلی و عامل مهمی در ارتقای سلامت افراد و بهبود وضعیت سلامتی جامعه است. استفاده از رسانه‌های جمعی را می‌توان مهم‌ترین جزء از راهبردهای ارتقای سلامت با هدف تغییر رفتارهای پرخطر، برشمرد. از آنجا که رسانه‌های جمعی مهم‌ترین منبع اطلاعات بهداشتی برای جامعه هستند، ضروری است نهادهای بهداشتی و درمانی جامعه، اطلاعات بهداشتی منتقل شده از طریق رسانه‌ها و اثرات آنها را کنترل کنند و با استفاده از فرصت‌ها و رفع موانع، کیفیت و کمیت اطلاعات بهداشتی را بهبود بخشند. " "رسانه، ارتقای سلامت، آموزش، رفتارهای پرخطر، پیشگیری. "

"ایدز در حالی که همچنان یک موضوع مهم حوزة سلامت است،‌ مهم‌ترین مانع در برابر توسعه نیز هست. مؤثرترین راه مبارزه علیه ایدز آموزش بهداشت است، از طرف دیگر اگر آموزش‌هایی که تا به حال انجام گرفته کاملاً مؤثر بود نباید 3/4 میلیون عفونت جدید در سال 2006 به وجود می‌آمد. بنابراین پیام‌ها باید تا زمان مورد نیاز برای افزایش درک مردم از آنها در اشکال متفاوت ارائه و تکرار شوند. در این میان رسانه‌های جمعی در مبارزه علیه ایدز نقش حیاتی دارند و می‌توانند عامل مهمی در وارونه کردن پیشروی HIV/AIDS باشند. نویسندگان این مقاله پس از توصیف اپیدمیولوژیک ایدز در جهان و ایران به بررسی مطالعات انجام‌شده دربارة رسانه‌ها و ایدز پرداخته‌اند. " "ایدز، آموزش، رسانه، منابع اطلاعاتی. "