انسیه انجدانی

غمیگینی یکی از ویژگی هسته ای اختلال شخصیت مرزی است با این وجود مطالعه های معدودی ماهیت این هیجان را در این بیماران مورد بررسی قرار داده اند. با توجه به ارزش سازگارانه ی این هیجان، درک این که چگونه بیماران مبتلا به اختلال شخصیت مرزی غمگینی را تجربه می کنند با درمان در ارتباط قرار می گیرد. مطالعه ی حاضر تحلیل کیفی روایت های 7 شرکت کننده ی مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ست که در یک مصاحبه ی نیمه ساختار یافته شرکت کرده و تجارب غمگینی شان را در بافتی رابطه ای توصیف کردند. متن پیاده شده ی مصاحبه ها بر اساس اصول تحلیل پدیدارشناسانه ی تفسیری تحلیل و شش مقوله ی اصلی استخراج شد: 1) از دست رفتن رابطه/خراب شدن رابطه/ جدایی، 2) پرخاشگری، 3) احساسات منفی نامتمایز، 4) من به عنوان موجودی بد/ناکارآمد/بی ارزش، 5) تجربه ای خارج از ظرفیت های درون روانی و 6) اجتناب از تجربه کردن. به نظر میرسد تجربه ی غمگینی در مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی همچنان که متمرکز بر از دست دادن فرد یا رابطه ای مهم است، تلاشی است برای تجربه نکردن فقدان، از دست دادن و غمگینی ناشی از آن و بیش از آن که بر فقدان متمرکز باشد بر نبود ظرفیت تجربه ی فقدان و نبود ظرفیت تجربه ی غمگینی متمرکز است.

پژوهش نشان داده است که سردرگمی هویت با کاهش رواندرستی در دامنه ای از ناتوانی هیجانی تا آسیب روانی همراه است. مسأله مطالعه حاضر این است که بین منزلت های هویت بین شخصی، جنسیت و سن با مؤلفه های هوش هیجانی چه رابطه ای وجود دارد. هدف پژوهش حاضر شناخت رابطه بین منزلت های هویت، جنسیت و سن با مؤلفه های هوش هیجانی است. روش پژوهش از نوع همبستگی است. برای این منظور 235 نفر از دانش آموزان شهر تهران به صورت تصادفی خوشه ای از منطقه 3 و 17 انتخاب شدند. با استفاده از نسخه فارسی پرسشنامه عینی هویت من (EOM-EIS-2) و نسخه فارسی پرسشنامه هوش هیجانی (TMMS) سالووی و میر (1995) اطلاعات به صورت کلاسی جمع آوری شد. با استفاده از رگرسیون گام به گام متغیرهای پیش بین شامل منزلت های هویت عقیدتی، جنسیت و سن در یک مرحله و منزلت های بین شخصی، جنسیت و سن در مرحله دیگر با متغیرهای ملاک توجه به احساسات، تمایز احساسات و بازسازی خلقی در معادله رگرسیون قرار گرفتند. یافته ها نشان داد: الف) جنسیت 8 درصد و دنباله روی عقیدتی 5 درصد توجه به احساسات را پیش بینی کردند؛ ب) هویت یافتگی بین شخصی 6 درصد و جنسیت 3 درصد تمایز احساسات را پیش بینی کردند. به این معنی که اولاً منزلت های هویت بین شخصی نسبت به هویت عقیدتی توانایی پیش بینی بیشتری از یرمقیاس های هوش هیجانی را داشتند. ثانیاً توجه و تمایز احساسات رابطه قابل ملاحظه ای با جنسیت آزمودنی ها (به نفع دختران) داشت.