علیرضا نبی دوست

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش حل مسئله اجتماعی بر خودکنترلی، خودکارآمدی و تکانشوری دانش آموزان مستعد اعتیاد می باشد. روش: روش تحقیق از نوع آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. برای این منظور 50 نفر از دانش آموزان پسر دارای استعداد اعتیاد از بین دبیرستان های مشکین شهر از طریق پرسش نامه استعداد اعتیاد شناسایی و بطور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. مقیاس های خودکنترلی، خودکارآمدی و تکانشوری قبل و بعد از آموزش حل مسئله اجتماعی توسط دانش آموزان تکمیل شد. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت آموزش حل مسئله اجتماعی قرار گرفته و گروه کنترل مداخله ای دریافت نکردند. یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش حل مسئله اجتماعی موجب افزایش خودکنترلی، و خودکارآمدی؛ و کاهش تکانشوری در دانش آموزان دارای استعداد اعتیاد شد. نتیجه گیری: این نتایج حاکی از اثربخشی آموزش حل مسئله اجتماعی بر متغیرهای روان شناختی در افراد مستعد اعتیاد می باشد. لذا پیشنهاد می شود از این آموزش به منظور پیشگیری از اعتیاد در مدارس استفاده شود.

هدف این مطالعه اثربخشی طرحواره درمانی به شیوه ی گروهی بر تعدیل طرحواره های ناسازگار اولیه دانش آموزان مورد آزار بود. این پژوهش آزمایشی و به شیوه پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل اجرا شد. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی شهرستان نورآباد )دلفان( در سال تحصیلی 93 - 92 تشکیل می دهند. آزمودنی های پژوهش شامل 40 نفر از دانش آموزان پسر بود که از میان دانش آموزان مدارس راهنمایی شهرستان نورآباد )دلفان( بعد از شناسایی ب هوسیله پرسشنامه کودک آزاری محمدخانی و همکاران و انجام مصاحبه بالینی ساختاریافته به صورت تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل ) 20 نفر برای هر گروه( گمارده شدند. برای جمع آوری داده ها از مصاحبه بالینی ساختاریافته، پرسشنامه کودک آزاری و فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگارانه اولیه یانگ ) YSQ-SF ( استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس چند متغیری ) MANCOVA ( نشان داد طرحواره درمانی به طور معن یداری طرحواره های ناسازگار دانش آموزان مورد آزار هیجانی را کاهش داده است ) 001 / P>0 (. این نتیجه تلویحات مهمی در زمینه آموزش و ارتقای بهداشت روانی این دانش آموزان دارد؛ بنابراین پیشنهاد می شود این برنامه درمانی هم در مدارس و هم در کلینیک ها ب هعنوان یک درمان همدلانه و مکمل سایر درمان ها برای کاهش عواطف منفی و جلوگیری از شک لگیری طرحواره های ناسازگار در دانش آموزان مورد آزار موردتوجه قرار گیرد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه باورهای خودکارآمدی، راهبردهای تنظیم هیجان و تحمل ابهام در دانش آموزان دختر و پسر دارای اضطراب امتحان انجام گرفت. این مطالعه به روش علی-مقایسه ای می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع راهنمایی شهر اردبیل در سال تحصیلی 92-1391 می باشد. آزمودنی های پژوهش شامل 150 دانش آموز (75 دختر و 75 پسر) دارای اضطراب امتحان می باشد که به شیوه تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و در پژوهش شرکت کردند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه اضطراب امتحان، خودکارآمدی، تنظیم هیجان و تحمل ابهام استفاده شد. داده های بدست آمده نیز با استفاده از تحلیل واریانس چند متغیره MANOVA با استفاده از نرم افزار SPSS 18 تحلیل شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه از دانش آموزان دختر و پسر دارای اضطراب امتحان تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج نشان داد که بین دانش آموزان دختر و پسر دارای اضطراب امتحان در زمینه تنظیم هیجان و تحمل ابهام تفاوت معنی داری وجود دارد. این در حالی است که این تفاوت در خودکارآمدی معنی دار نبود. نتایج نشان می دهد تنظیم هیجان و تحمل ابهام در دانش آموزان دختر دارای اضطراب امتحان بیشتر از پسر می باشد. لذا برای پیشگیری از اضطراب امتحان می توان راهبردهای تنظیم هیجان را به دانش آموزان دختر یاد داد و با آموزش های لازم تحمل ابهام را در آنها افزایش داد.