سید مصطفی جلالی

مقدمه: افسردگی، نوعی اختلال شایع روانی است که تغذیه در بروز، پیشگیری و درمان آن نقش دارد. در مطالعات گذشته بین افسردگی و دریافت برخی مواد مغذی و غذاها رابطه پیدا شد ولی نتایج متناقض بودندکه علت این تناقضات، نادیده گرفتن الگوی رژیم غذایی افراد می باشد. هدف از انجام این مطالعه مروری تعیین رابطه الگوی غذایی و افسردگی می باشد. روش کار: با به کار بردن کلید واژه های(depression OR anxiety) AND (diet OR nutrition OR food) AND (pattern OR habit OR behavior) در بانک های اطلاعاتی(SID, Science Direct, PubMed , Scopus Elsevier) تعداد 352 مقاله به دست آمد. پس از حذف مقالات تکراری و غیرمرتبط، تعداد 19 مقاله با متن کامل که در بازه زمانی بین سال های 2009-2015 منتشر شده بودند، به مطالعه ورود پیداکردند. یافته ها: از کل مطالعات یافت شده 4 مطالعه مقطعی، 11 مطالعه کوهورت، 3 مطالعه مورد-شاهدی بودند. در تمام این مطالعات الگوی غذایی با پرسشنامه بسامد خوراک، یاد آمد 24 ساعته، ثبت غذایی و افسردگی توسط پرسشنامه معتبرCES-D و یا تشخیص پزشک مورد سنجش قرار گرفته شده بود. در کل دو نوع الگوی غذایی شناسایی شد: الگوی غذایی سالم و الگوی غذایی ناسالم. الگوی رژیم سالم به طور معنی داری با کاهش خطر افسردگی همراه است در حالی که بین الگوی غذای ناسالم و افسردگی ارتباطی دیده نشد. نتیجه گیری: بنا بر نتایج، دریافت بالای میوه، سبزی، ماهی و غلات کامل ممکن است با کاهش خطر افسردگی همراه باشد. اگر چه به نظر می رسد انجام مطالعات دقیق تر و بیشتری برای تایید این یافته ها نیاز است.

همگرایی در مسائل زیست محیطی مرتبط با گرمایش جهانی، آلودگی زیست محیطی، افزایش دی اکسید کربن، ضایعات بی رویه و غیره، سازمان های تجاری را مجبور به اصلاح عملکرد زیست محیطی به روشی سبزتر برای فشرده سازی اثرات نامطلوب بر محیط زیست کرده است. در این راستا مدیریت منابع انسانی با شکل دادن به رفتار کارکنان به توسعه فرهنگ سازگار با محیط زیست کمک می کند. ازینرو هدف مطالعه بررسی تاثیر مدیریت منابع انسانی سبز بر رفتار درون نقشی و فرا نقشی کارکنان دوستدار محیط زیست با استفاده از اثر تعدیل گر توانمندسازی سبز در نظر گرفته شد. برای بررسی داده ها، از رویکرد دو مرحله ای مدل سازی معادلات ساختاری استفاده شد. جهت جمع آوری داده های از نمونه گیری هدفمند استفاده شد که شامل یک پرسشنامه تأیید شده تجربی می باشد. نتایج نشان داد: توانمندسازی سبز نقش بازدارندگی(بافری) زیادی در رابطه بین مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار درون نقشی کارکنان دارند. اثر تعدیل کنندگی توانمندسازی سبز در رابطه مدیریت منابع انسانی سبز و رفتار فرانقشی کارکنان به اندازه کافی قابل توجه و معنی دار است. از این رو سازمان ها و نهادهای نظارتی بر توانمندسازی و مشارکت کارکنان بیشتر تاکید دارند. چرا که توانمندسازی سبز، کارکنان را قادر می سازد تا سیاست های سازمانی را در زندگی عادی به عنوان بخشی از رفتار فرانقشی خود اتخاذ کنند.