منصوره امیری

هدف از این پژوهش، بررسی نگرش زبان آموزان جوان ایرانی در دو گروه سنی هشت و یازده ساله، نسبت به زبان و فرهنگ انگلیسی و همچنین، هویت ملی خود زبان آموز است. این نگرش یک بار در آغازِ پژوهش و بار دیگر در پایانِ آن بررسی شد که به مدت یک سال به طول انجامید. هدف نگارندگان در این مطالعه، بررسی این فرضیه بود که آیا سنِ آغاز یادگیری زبان انگلیسی می تواند نقش مؤثری در شکل گیری دیدگاه های زبان آموز نسبت به عوامل یادشده و یا تغییرِ آن ها داشته باشد؟ برای سنجش دیدگاه زبان آموزان مجموعه آزمون های انگیزه و نگرش که در سال 1972 م، به دستِ گاردنر و لمبرت طراحی شد، پس از تحلیل عاملی و استفاده در آزمون پایلت با اعمال تغییراتی به کاررفت. دیگر ابزار به کاررفته در این پژوهش، مصاحبه براساس چارچوب پیشنهادی میخائلوویچ دیگونوویچ (1993) بود. نتایج این بررسی نشان داد که نگرش زبان آموزان هشت ساله در پایانِ پژوهش، تفاوتی با آغاز آن ندارد؛ حال آنکه زبان آموزان یازده ساله نگرشی متفاوت نسبت به فرهنگ انگلیسی و هویت ملی خود در انتهای پژوهش در قیاس با آغازِ آن از خود نشان دادند.

هر بحران بزرگی از جمله بیماری های همه گیری همچون ویروس کرونا فرصت هایی را برای بازنگری در سیستم های جوامع (اجتماعی، اقتصادی و آموزشی) ایجاد کرده و آن ها را در برابر شوک های بعدی مقاوم تر می کند. این امر، در مورد مناطق روستایی نیز صادق است، به طوری که شیوع بیماری کرونا جوامع روستایی را با چالش های مختلفی مواجه کرده است و در نتیجه توسعه روستایی پس از کرونا نیازمند الگوها و سیستم های متفاوتی برای آموزش و برنامه ریزی برای مناطق روستایی می باشد. بدین سان، هدف از این پژوهش بررسی کاربرد روش های آموزشی یادگیری مبتنی بر مبایل (Mobile Learning) در توسعه روستایی پس از کرونا روستای امیر شهرستان الشتر است. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از حیث ماهیت و روش توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق را روستاییان امیر شهر الشتر به تعداد 1626 نفر (سرشماری 1395) تشکیل می دهند که از این میان با توجه به فرمول کوکران 310 نفر به عنوان حجم نمونه به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون های همبستگی و مقایسه میانگین استفاده شد. یافته ها نشان داد که میزان تمایل روستاییان به استفاده از روش مبایل لرنینگ (یادگیری مبتنی بر مبایل) در آموزش های برنامه های توسعه روستایی در دوران پس از کرونا در حد بالایی است. توجه به ویژگی هایی نظیر یادگیری خرد، تکرار با فاصله، آموزش دیگر روستاییان به یکدیگر، آموزش در لحظه، بازی سازی، ابزار متنی نوشتاری موبایل، یادگیری ریسپانسیو و یادگیری از همه جا رابطه معنی داری با توسعه روستایی پس از کرونا در روستای امیر الشتر دارد. همچنین بین نگرش افراد با سطح تحصیلات مختلف تفاوت معنی دار در کاربرد روش آموزشی میابل لرنینگ در برنامه های توسعه روستا وجود داشت.