سمیه نصراللهی

اهداف: برای تعیین شاخص های تدریس اثربخش می توان از مدیران، همکاران، خودارزیابی اساتید و دانشجویان نظرخواهی نمود. هدف از تحقیق حاضر، اولویت بندی و مقایسه شاخص های تدریس اثربخش از دیدگاه اساتید و دانشجویان بود. ابزار و روش ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 60 نفر از اعضای هیات علمی به روش سرشماری و 385 نفر از دانشجویان دانشکده های پرستاری، مامایی، بهداشت، پیراپزشکی و پزشکی دانشگاه علوم پزشکی سبزوار در سال تحصیلی 92-1391 به روش تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. ابزار سنجش، پرسش نامه ای دوبخشی شامل خصوصیات فردی و اولویت بندی مهم ترین شاخص های تدریس اثربخش در چهار جنبه دانش پژوهی, روش تدریس, قدرت ایجاد ارتباط و شخصیت فردی بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS 15 و با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون مجذور کای) مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از نظر اساتید و دانشجویان، در حیطه دانش پژوهی ویژگی علم و دانش, در حیطه روش تدریس ویژگی انتقال واضح مطالب, در حیطه قدرت ارتباط ویژگی عدالت در ارزش یابی و در حیطه شخصیت فردی ویژگی بیان شیوا و ساده، بیشترین اولویت را داشتند. در ویژگی های علم و دانش (0004/0=p), طراحی تدریس (0001/0=p), دسترسی آسان به استاد (003/0=p), ایجاد انگیزه (0001/0=p) و توضیح مجدد مطالب (003/0=p)، بین نظر استاد و دانشجو اختلاف معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: از دیدگاه اساتید و دانشجویان، ویژگی های علم و دانش، انتقال واضح مطالب، عدالت در ارزش یابی و بیان شیوا و ساده، بیشترین اولویت را در بررسی جنبه های شاخص تدریس اثربخش دارند. در مقایسه اولویت ها در هر حیطه، در بعضی از ویژگی ها اختلافاتی بین دیدگاه اساتید و دانشجویان وجود دارد.

یکی از سرمایه های راهبردی هر نظام سیاسی، اعتماد عمومی است. بر این اساس، یکی از چالش های عمده فرا روی دولت ها ""مدیریت اعتماد عمومی"" است. دولت ها برای تحقق چنین نوع مدیریتی ناگزیرند به سازوکارهایی متوسل شوند. هدف غایی پژوهش، احصای سازوکارهای ارتقای اعتماد عمومی به دولت در ایران است. پژوهش صبغه ترکیبی دارد. در مرحله نخست، سازوکارها از طریق مصاحبه احصا و در کنار سازوکارهای برکشیده شده از ادبیات موجود، سنجه ای تدوین و در مرحله دوم، چنین سنجه ای در معرض قضاوت شهروندان قرار داده شد. در نهایت 38 سازوکار شناسایی و در 5 دسته طبقه بندی شد که مهم ترین آن ها عبارت اند از: برابری اجتماعی در استفاده از خدمات دولت، ایجاد آرامش سیاسی و اقتصادی، وجود نهادهای قضایی کارآمد، پاسخ گویی و مسئولیت پذیری دولت، اعتراف دولتمردان به اشتباهاتشان. همچنین شکاف وضع موجود و مطلوب استفاده از سازوکارها نیز تحلیل شده که نتایج، حاکی از تفاوت معنی دار بین وضع موجود و وضع مطلوب است.