سید محمدجواد رضوی محمودآبادی

هدف از این مطالعه شناخت ارتباط بین هوش هیجانی و استراتژی مدیریت بحران بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه کارکنان اداره کل ورزش و جوانان استان یزد که بر اساس اطلاعات کارگزینی اداره کل مذکور در سال 1391، تعداد آنها 144 نفر( 107 نفر مرد و 37 نفر زن ) بوده است. با توجه به جدول کرجسی و مورگان (1970) حجم نمونه برابر 104 نفر برآورد گردید. محقق پس از پخش پرسش نامه ها تعداد 100 پرسش نامه را دریافت نمود و همین تعداد را مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار داد. این پژوهش از نوع همبستگی و به شیوه پیمایشی اجرا گردید. جهت اندازه گیری هوش هیجانی آزمودنی ها از پرسشنامه هوش هیجانی سیبریا شرینگ و برای اندازه گیری استراتژی مدیریت بحران از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد که پایایی این دو پرسش نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 91/0 و 96/0 و اعتبار آنها با استفاده از ضریب کندال به ترتیب 93/0 و 73/0 توسط محقق برآورد گردید. نتایج تحقیق نشان داد که بین هوش هیجانی و استراتژی مدیریت بحران رابطه معنا داری وجود دارد. همچنین بین مولفه های هوش هیجانی یعنی خودآگاهی، همدلی، مهارت های اجتماعی، خودانگیزی و خود کنترلی با استراتژی مدیریت بحران رابطه معناداری وجود دارد و در نهایت بین میزان هوش هیجانی و زیر مجموعه های آن بر اساس جنیست، سمت، تحصیلات و سابقه کاری آزمودنی ها تفاوت معنا داری مشاهده نگردید.

هدف از این مطالعه شناخت و در نهایت اولویت بندی موانع مشارکت کارکنان ادارات دولتی استان کرمان در فعالیت های ورزشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان ادارات دولتی استان کرمان بود، که با استناد به سالنامه آماری کارکنان دستگاه های اجرایی استان کرمان در سال 1391، تعداد آنها 23360 نفر بود، که با توجه به جدول کرجسی و مورگان (1970) حجم نمونه برابر 378 نفر برآورد شد. این پژوهش از نوع کاربردی است و به شیوه پیمایشی اجرا شد. ابزار اندازه گیری آزمودنی ها پرسشنامه محقق ساخته تعیین موانع مشارکت ورزشی کارکنان بود که پایایی آن توسط محقق 91/0 برآورد شد. در این مطالعه، در وهله اول موانع مشارکت ورزشی کارکنان شناسایی، سپس با استفاده از مدل های مختلف روش های تصمیم گیری چندشاخصه رتبه بندی شدند. با توجه به اینکه نتایج حاصل از اجرای مدل های مذکور در مواردی با هم همخوانی نداشت، برای رسیدن به اجماع، از شیوه ادغامی کپ لند، استفاده شد. نتایج نشان داد، که سه علت اصلی عدم مشارکت کارکنان در فعالیت های ورزشی به ترتیب موانع، نبود ورزش های مختلف مورد علاقه در سطح سازمان، نبود امکانات و تسهیلات ورزشی در سطح ادارات دولتی استان کرمان و فقدان برنامه ریزی مناسب برای فعالیت های ورزشی کارکنان بود.