فرشاد صادقی

خشکسالی از فاجعه آمیزترین مخاطرات محیطی منطقه غرب آسیا می باشد که تکرار آن در طول تاریخ، موجب از بین رفتن تمدن های باستانی زیادی شده است. تداوم و شدت خشکسالی های خسارت بار موجب شده که خشکسالی همواره یک موضوع مهم تحقیقاتی در منطقه غرب آسیا باشد. در این پژوهش با استفاده از روش SPEI و داده های شبکه بندی شده دقیق، مناطق بحرانی ناشی از خشکسالی های وسیع و شدید 1 تا 12 ماهه غرب آسیا در دوره بلند مدت 118 ساله 2018-1901 مورد مطالعه قرار داده شده است. نتایج تحلیل فضایی شاخص انباشتی یا ASPEI نشان داد که در بازه های زمانی مختلف، بیشترین منطقه درگیر خشکسالی شدید یا همان کانون های بحرانی خشکسالی منطقه غرب آسیا در یمن، جنوب ایران و غرب عربستان واقع شده اند. مناطق جنوبی و غربی ترکیه، شمال غرب ترکمنستان، غرب پاکستان و افغانستان، غرب عمان و آذربایجان نیز از مناطق کم اهمیت تر وقوع خشکسالی های شدید و وسیع غرب آسیا بوده اند. کمترین فراوانی وقوع خشکسالی شدید منطقه نیز در ارمنستان مشاهده گردید. روند تغییرات زمانی نقاط بحرانی مستخرج از شدت و وسعت خشکسالی های 1 تا 12 ماهه حاکی از روند معنی دار نزولی در کانون های بحرانی خشکسالی های غرب آسیا است و بر این اساس خشکسالی های شدید و وسیع 1 تا 12 ماهه در آینده تداوم یافته و احتمالاً بر شدت آنها افزوده خواهد شد. به عبارت دیگر در آینده شاهد خشکسالی های وسیع تر و شدیدتری در منطقه غرب آسیا خصوصاً در کشورهای یمن، ایران و عربستان و عراق خواهیم بود.

در این تحقیق از میان محورهای سه گانه مطالعات تلویزیونی یعنی مخاطبان، محتوای برنامه و نظام تولید (سطح سازمانی)، منظر سوم مورد تأکید قرار گرفته است و با بررسی نظام تولید برنامه های ورزشی در شبکه های سیما، تلاش شده تا معیارها و عوامل اثرگذار و مداخله گر به عنوان بخشی از نظام تولید تبیین گردد. زمینه این بررسی تئوری های مخاطب محور و رسانه محور است که مفاهیمی مانند اصالت رسانه به عنوان منشاء تحول و تغییر، و یا در مقابل دیدگاه مخاطب محور، با اصالت دادن به مخاطب، وجود برنامه های ورزشی را به واسطه پاسخ به نیاز های مخاطب مطرح می کند. روش دستیابی به این مقصود، مطالعه کیفی بود که در آن با کارشناسان رسانه و اساتید مدیریت رسانه در سطوح مختلف، مصاحبه های عمیقی صورت گرفت تا از مجموع آن بتوان به چشم اندازی در حوزه ورزش رسانه ای دست یافت. از مجموع مباحث می توان نتیجه گرفت که شبکه ورزش باید به عنوان بدنه اصلی نظام ورزش رسانه ای (هسته مرکزی ورزش رسانه ای) در بین شبکه های سیما لحاظ شود و سایر شبکه ها باید به عنوان مکمل به فعالیت در حوزه ورزش بپردازند. در این راستا لازم است تا فرصت انتخاب بیشتری به مخاطبان داده شود و شبکه های سیما به دنبال تغییر ذائقة مخاطبان برای آشنایی و علاقه مندسازی رشته های مختلف ورزشی باشند و مجموعة متنوعی از رشته های ورزشی را به جامعه ارائه و عرضه کنند.