صابره سیاوشی

تعد الجزائر وایران من الشعوب التی عانت معانات کثیره من سلطه الإستعمار وتعدی المعتدین، ثم استطاعت أن تتخلص من سلطات الظلم والاستبداد عبر الفداء والتضحیه وترخیص الدم، لذا المقاومه الشعبیه والتفانی فی سبیل تحریر الوطن أدی إلی خلق أدب المقاومه. یعکس الشعراء فی أدب المقاومه بطولات الشعب وکفاحهم ضد الطغاه ویستخدمون ألفاظهم للحث علی الجهاد وإستنهاض الهمم فی نفوس أبناء الشعب. هذا البحث یقوم بدراسه مقارنه لعنصر المقاومه فی شعر الشاعر الجزائری الربیع بوشامه والشاعر الایرانی سیدحسن حسینی لیکشف عن زوایا أدب المقاومه فی شعرهما بتحلیل النماذج الشعریه عن طریق المنهج الوصفی- التحلیلی. فالدعوه إلی الثوره والنضال، تکریم الشهاده والشهید، الأمل بالحریه، فضح وتحدی الطغاه من أهم عناصر المقاومه فی شعرهما. الشاعران یقومان بترهیب العدو بالتعبیر عن صمود الشعب وکفاحهم وتفانیهم فی سبیل الوطن وحبهم لبلادهم وفی شعر الربیع نجد نوعا من الحث علی استئصال الاستعمار من الجزائر لکن حسینی بسبب عدم استعمار الایران من قبل العراق لم یتطرق لهذا المضمون. والشاعران یریان الشهید خالداً لأنه یتفانی بالروح فی سبیل الوطن وحریته لکن الربیع یجعل الشهید رمزاً للأجیال المتعاقبه حینما حسینی لم یتطرق إلی رمزیه الشهید.

این نوشتار به مقایسه داستان های «حی بن یقظان» و «رابینسون کروزوئه» می پردازد تا از این طریق تأثیر یا عدم تأثیر دفو از داستان ابن طفیل مشخص شود، از این رو ابتدا جنبه محتوایی آن بر اساس بررسی موضوع و درونمایه تحلیل می شود؛ سپس جنبه ساختاری آن با تکیه بر پی رنگ، شخصیت، زاویه دید، صحنه(زمان و مکان) و پایان بندی مورد بررسی قرار می گیرد؛ و در نهایت شباهت ها و تفاوت های ساختاری و محتوایی داستان دفو و ابن طفیل ذکر می گردد. یافته های پژوهش حاضر گویای این واقعیت است که این دو داستان در ساختار و محتوا به هم شبیه هستند. این شباهت در جنبه های ساختاری، بیش تر از ابعاد محتوایی است.