عزیزه یوسفی

هدف پژوهش حاضر مطالعه ی نقش زنان در ادوار هخامنشی، اشکانی و ساسانی بر اساس سکه های بازمانده بود. جامعه ی پژوهش شامل منابع مکتوب تاریخی و دیگر آثار مرتبط با موقعیت زنان در سلسله های هخامنشی، اشکانی و ساسانی می باشد. نمونه پژوهش، سکه های برجای مانده از دوره هخامنشی، اشکانی و ساسانی بود. روش پژوهش توصیفی -تحلیلی است. گردآوری اطلاعات به شیوه ی کتابخانه ای و با استفاده از اسناد، مدارک مکتوب و منابع معتبر انجام گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل محتوا صورت گرفت. یافته ها نشان داد که، اگر چه سکه ابزاری جهت مبادلات اقتصادی، نشانه استقلال و معرف ملیت هر قومی است، ولی درعین حال سند معتبری است که اطلاعات مفیدی در زمینه های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی، تاریخ گذشته ملت ها و جایگاه زنان را ارائه می دهد. تصاویر، نام و لقب زنان سلطنتی، تصاویر ایزدبانوان و نمادهای وابسته به آنان که بر روی سکه های اشکانی و ساسانی نقش بسته بیان گر جایگاه رفیع زن در این ادوار بود. اگرچه الواح هنری به جا مانده از دوره هخامنشی اطلاعات باارزشی در مورد زنان این عصر به-دست می دهد، ولی در سکه های این دوره مانند سایر آثار تصویر زن دیده نمی شود. زنان دربار هخامنشی، اشکانی و ساسانی به عنوان مصداق زنان مقتدر و مدبر و با اراده در عرصه سیاست و اجتماع ایفای نقش کرده اند. در کل زنان در این ادوار به پایگاهی برابر پایگاه مردان (پادشاهان)، دست یافته و نام و نمودشان بر روی سکه ها ماندگار شده است.

هدف پژوهش حاضر بررسی زنان قصه های دیار آذربایجان و نام هایشان بود. جامعه مورد بررسی زنان قصه های دیار آذربایجان می باشد. نمونه پژوهش زنان35 قصه ی آذربایجان بود که مورد بررسی قرار گرفتند. طرح پژوهش توصیفی- تحلیلی بود. به روش کتابخانه ای و با استفاده از شیوه ی تحلیل محتوا ، موقعیت اجتماعی و کنش زنان آذربایجان در تاریخ و قصه های آذربایجان، مرور گردید. اسم های زنان داستان های حماسی-غنایی و داستان های غنایی دیار آذربایجان تحلیل شد و عوامل موثر بر نام گذاری آنان کاویده شد و به روش توصیفی و تحلیلی بررسی شدند. یافته-ها حاکی از آن ا ست که معنای اغلب نام های زنان داستان ها، با فرهنگ، کنش، شخصیت و توصیف آنان پیوند دارد. نام-های ترکیبی در میان زنان فرودست، بیشتر نمود دارد. اغلب اسامی ترکیبی زنان، غیراز تعریف طبقه و توصیف جسمی، در خدمت معرفی فرهنگ، هویت و شخصیت این زنان بود. از نظر آوایی نیز میان اسامی مرتبط با برخی زنان و مردان تناسباتی وجود داشت.

بزرگان ادب فارسی همواره سعدی را به زبان شیرین، فصیح وساده اش می ستایند. این نوشته قصد دارد تا با بررسی زبان غزل های سعدی، در حد بضاعت خود، به راز زیبایی و سادگی کلام سعدی پی ببرد. به این منظور زبان غزل های او را از ابعاد مختلف تحلیل کرده است. درابتدا ویژگی های کلام سعدی درسطح واژگانی و نحوی و شیوه جمله بندی بررسی شده است؛ در ادامه پیرامون دیگر اجزای زبان سعدی یعنی طرز کار برد حروف، حذف و ایجاز کاربرد زبان محاوره ای وزبان کنایه ای سخن رفته است و در نهایت به نقش زبان در پدید آوردن تصویرهای بی تصویر پرداخته است.