ناصر محمدرحیمی

سابقه و هدف: یکی از روش های پیشگیری از آسیب، ارزیابی و ارتقاء توانایی حرکتی و آمادگی عملکردی نوجوانان در ورزش می-باشد. هدف از مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر 6 هفته تمرینات کنترل تنفسی بر برخی فاکتورهای آمادگی عملکردی دانش آموزان دختر ورزشکار بود.روش پژوهش: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و کاربردی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. 42 ورزشکار دختر نوجوان در رده سنی 15 تا 16 سال بر اساس معیارهای ورود به تحقیق به عنوان نمونه ی آماری انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله(21 نفر) و کنترل(21 نفر) تقسیم شدند. قبل و بعد از ۶ هفته مداخله تمرینی که به مدت ۴۵ دقیقه و ۶ جلسه در هفته صورت گرفت؛ هرکدام از متغیرهای کنترل پویای پاسچر، چابکی و پایداری اندام فوقانی، استقامت عضلات فلکسور تنه و قدرت انفجاری به ترتیب با استفاده از تست Y، تست دیویس، تست استقامت عضلات فلکسور تنه و پرش عمودی با روش آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری از طریق نرم افزار SPSS نسخه 23 در سطح معناداری(05/0< P) ارزیابی شد.یافته ها: نتایج نشان داد که کنترل پویای پاسچر(001/0=P)، چابکی و پایداری اندام فوقانی(001/0=P)، استقامت عضلات فلکسور تنه(001/0=P) و قدرت انفجاری(001/0=P) گروه تجربی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون به طور معناداری بهبودیافت(05/0< P). همچنین تفاوت معناداری در تمامی متغیرها بین گروه تجربی و کنترل در پس آزمون مشاهده شد(05/0< P).نتیجه گیری: یافته ها نشانگر بهبود متغیرهای تحقیق در گروه تمرینات کنترل تنفسی بود؛ بنابراین، این تمرینات می تواند در موقعیت های رشد حرکتی به شرکت کنندگان در اجرای حرکات عملکردی تخصصی تر، ازجمله مهارت های ورزشی کمک کند.

تغییرات فیزیولوژیکی مربوط به افزایش سن و مشکلات عضلانی می توانند خطر حوادث و آسیب¬ها را در میان سالمندان افزایش دهند و با توجه به اهمیت ویژه کنترل تعادل در انجام فعالیت های حرکتی، هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تأثیر هشت هفته تمرین در آب بر تعادل ایستا و پویای مردان سالمند است. بدین منظور 28 مرد سالمند که از سلامت عمومی برخوردار بودند، انتخاب و به¬طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. اندازه گیری تعادل ایستا و پویای آزمودنی ها یک روز قبل از شروع دوره و در پایان هشت هفته، با استفاده از آزموت¬ شارپند رومبرگ (تعادل ایستا با چشمان باز و بسته) و آزمون ارزیابی عملکردی (تعادل پویا) انجام شد. گروه تجربی به مدت هشت هفته¬ (سه جلسه در هفته) در برنامه تمرین در آب شرکت کردند و گروه کنترل تنها به فعالیت های عادی روزانه خود در طول دوره پرداختند. از آمار توصیفی برای محاسبه میانگین و انحراف استاندارد سن، قد و وزن آزمودنی ها استفاده شد و تعیین تغییرات درون گروهی و بین گروهی با به-کارگیری روش آماریt همبسته و مستقل (05/0>P) و با استفاده از نرم افزار 13SPSS انجام شد. یافته ها نشان می دهد اگرچه در زمان آزمون های تعادل ایستا (با چشمان باز و بسته) و پویا در پیش آزمون، بین دو گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی¬داری وجود نداشت (مقادیر p به¬ترتیب 158/0، 921/0، 844/0)، اما این تفاوت در پس آزمون معنی¬دار بود و افراد عملکرد گروه تجربی از گروه کنترل بهتر بود (001/0=p)؛ بنابراین با توجه به نتایج تحقیق، برنامه های آب¬درمانی می تواند به¬عنوان روشی مؤثر در افزایش تعادل ایستا و پویا در میان سالمندان استفاده شود.