نیلوفر صفایی

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی بود. روش پژوهش بر حسب هدف کاربردی و بر حسب روش گرداوری داده ها توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل تعدادی از دانش آموزان دختر مقطع چهارم ابتدایی در شهر قدس در سال تحصیلی 1399-400 بود که 80 دانش آموزان با شیوه نمونه گیری غیرتصادفی-هدفمند انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه هوش هیجانی بار- آن (1986) و پیشرفت تحصیلی فام و تیلور (1994) استفاده شد. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی محتوایی و همین طور پایایی از طریق ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد که نتایج بیانگر روا و پایا بودن پرسشنامه ها بود. تجزیه و تحلیل داده ها از طریق آمار توصیفی و استنباطی (آزمون ضریب همبستگی پیرسون) با استفاده از نرم افزار Spss-V23 انجام گرفت. یافته ها نشان داد بین هوش هیجانی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد ( 36/0=R). بطورکلی می توان نتیجه گرفت که سازمان آموزش و پرورش و معلمان با تقویت و ارتقای هوش هیجانی در همان دوران کودکی با برنامه ریزی های سازمان یافته می توانند پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را تحت تاثیر قرار دهند.