الهام خدادادی

اسکان عشایر در دو شکل اجباری و خودجوش، منجر به ایجاد شهرک های عشایری در کنار روستاها و شهر هایی از کشورمان شد. پدیده اسکان با ابعاد متنوع خود، موجب تغییرات بسیاری در وجوه مختلف زندگی می شود. عدم تطبیق ذهنیت کوچ نشینان سابق با زندگی، معیشت و کالبد زندگی شهری کاملاً مشخص بوده و شدت و سرعت تغییرات، فرآیند گذار این افراد از یک زندگی عشایری به یک زندگی شهری را با دشواری مواجه می سازد. در طرح واره1 عشایر قشقایی مسکن به شکل چادر موجودیت پیدا کرده و در طی زمان با ریزترین جزییات رفتاری این افراد، محیط و دام خو گرفته است. مسکن شهری عشایر به دلیل ویژگی های اساساً متفاوت خود با سیاه چادر، قادر به برقراری اتصال منطقی به تصویر ذهنی سکونت و کالبد آن نیست. همچنان که در برانگیختن حواس نیز متفاوت با سیاه چادر عمل می کند. هدف این پژوهش، پیدا کردن عناصر مهم در زندگی و مسکن عشایری و به طور خاص عشایر قشقایی به عنوان جامعه مورد بررسی است تا طراحی به منظور ساخت و ایجاد شهرک های عشایری بر پایه تصویر ذهنی سکونت و پیشینه های روانی اجتماعی زندگی و کالبد آن استوار باشد. از این رو بدن انسان در ضمن آنکه مجرای ادراک حسی محسوب می شود قابلیت به خاطرآوری دارد، فهم تصویر بدنی عشایر از سکونت و مسکن آن در کنار تصویر ذهنی اهمیت پیدا می کند. به منظور فهم این تصویر، دو روش مورد بررسی است. مشاهده رفتار عشایر اسکان یافته به عنوان خروجی تصویر ذهنی و ادراک حسی عشایر از زندگی به عنوان ورودی دستگاه شناختی مورد بحث است.

تأثیر مثبت هدف گزینی بر بهبود عملکرد و یادگیری تکالیف ورزشی در افراد سالم محرز است، اما این موضوع تاکنون دحر افراد دارای عقب ماندگی ذهنی بررسی نشده است. بنابراین هدف اصلی تحقیق حاضر مطالعه اثر شرایط تمرینیِ همراه با هدف گزینی در مقابل شرایط تمرینیِ بدون هدف گزینی بر یادگیری یک تکلیف ادراکی-حرکتی (دارت) در نوجوانان کم توان ذهنی است. شرکت کنندگان 22 دانش آموز دختر نوجوان12 تا 15 سال کم توان ذهنی بودند که به طور تصادفی در دو گروه هدف گزینی و عدم هدف گزینی (تعداد هر گروه 11 نفر) قرار داده شدند. برای گروه هدف گزینی، اهداف عملکردی در جلسات تمرین برگزیده میشد. هر دو گروه در مورد اجرایشان بازخوردی یکسان دریافت کردند. در شرایط تمرینیِ تعیین شده، هر دو گروه تکلیف هدف را برای 10 جلسه تمرین کردند. پیش آزمون وآزمون های یادداری فوری و تأخیری برای هر دو گروه انجام شد. برای تحلیل داده ها از آزمون های تحلیل واریانس مکرر و t مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد که شرایط عدم هدف گزینی نسبت به شرایط هدف گزینی در اکتساب و یادگیری تکلیف ملاک، سودمندتر بوده است. به نظر میرسد استفاده از هدف گزینی برای نوجوانان کم توان ذهنی برای یادگیری تکالیف ورزشی، فرآیند یادگیری تکلیف حرکتی را پیچیده میکند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی میزان تأثیر هدف گزینی بر یادگیری مهارت سرویس والیبال در دانشجویان دختر مبتدی است. نمونة آماری پژوهش 20 دانشجوی دختر غیر رشتة تربیت بدنی بودند که براساس نمره های پیش آزمون در دو گروه ده نفره همسان سازی شدند. آزمودنی ها به صورت در دسترس و از بین افرادی که هیچ سابقه ای در رشتة والیبال نداشتند، انتخاب شدند. گروه اول در هدف گزینی کامل و گروه دوم در محیط بدون هدف گزینی، به تمرین سرویس والیبال پرداختند. هر دو گروه در محیط های تعریف شده تکلیف را به مدت 11 جلسه و هر جلسه 20 کوشش انجام دادند. پیش آزمون قبل از شروع دوره، آزمون های اکتساب در تمام جلسات تمرین، یادداری بی درنگ 24 ساعت پس از آخرین جلسة تمرین و آزمون یادداری درنگیده 10 روز پس از آزمون یادداری بی درنگ اجرا شد. برای آزمون مهارت ملاک، از آزمون سرویس والیبال ایفر (1976) و برای تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس اندازه های تکراری و آزمون تی مستقل استفاده شد. نتایج تفاوت معنی داری را بین دو گروه مورد بررسی به لحاظ اکتساب تکلیف ملاک نشان نداد، ولی در آزمون های یادداری بی رنگ و درنگیده تفاوت معنی اری بین دو گروه مشاهده شد. در نهایت نتایج نشان داد که شرایط هدف زینی نسبت به شرایط عدم هدف زینی برای اکتساب و یادگیری تکلیف بسیار سودمندتر است