محسن روحانی

برخورداری یک دولت از اعتماد سیاسی شهروندانش، نشانگر برخورداری آن دولت از شاخصه مشروعیت نزد اتباع خود است. با توجه به نقش و تاثیرگذاری که رسانه ها به ویژه سازمان صداوسیما، از یک سو بر ابعاد مختلف زندگی مردم و همچنین بر ساختار سیاسی از نظر ایجاد وحدت، همبستگی و مشروعیت دارند، بررسی علمی و تحقیق درباره اینکه رسانه چگونه می تواند بیشترین نقش را در ارتقاء اعتماد سیاسی بازی کند، امری ضروری است. بنابراین هدف این تحقیق، بررسی چگونگی نقش آفرینی سازمان صداوسیما بر ارتقاء اعتماد سیاسی (مخاطبان) در جامعه است. روش تحقیق این پژوهش، کیفی است و داده ها از طریق مصاحبه عمیق با 12 نفر از خبرگان حوزه رسانه و جامعه شناسی و علوم سیاسی جمع آوری و به شیوه تحلیل محتوای کیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران باید در زمینه های ارتقاء سواد رسانه ای، توانمندسازی کارکنان، انعکاس مناسب صداهای مختلف در جامعه و استفاده از ظرفیت های رسانه های اجتماعی و قالب های جذاب و متنوع، جدید و امیدآفرین و تبیین چشم انداز آینده ای روشن همت گمارد.  

اوراق بهادار بیمه ای بدون توجه به رویدادهای فاجعه آمیز اخیر، به طور غیرقابل انتظاری روزبه روز در حال رشد است. در گذشته بیمه اوراق بهادار دقیقاً بعد از حوادث غیرمترقبه روی می داد که طوفان های کاترینا، ریتا و ویلما شواهدی بر این ادعا می باشند. اگرچه شهرت اوراق بهادار بیمه حتی در غیاب حوادث غیرمترقبه نیز روزبه روز در حال رشد است. چیزی که روزی جایگزین قیمت گذاری در بازار سخت بیمه اتکایی سنتی بود اکنون به بخش لاینفک برنامه های بیمه اتکایی تبدیل شده است و این در حالی است که واگذارکنندگان به دنبال راه هایی برای تنوع بخشی به برنامه های مدیریت خطر، محدودسازی شرایط و مقررات دوره های متعدد و دسترسی به ظرفیت های بلندمدت و ثابتی هستند که تحت تأثیر چرخه بازار و خطرات سیستم قرار نگیرد. طبیعتاً زمانی که بیمه گران اتکایی، قوی و بیمه اتکایی، ارزان باشد، منابع جایگزین سرمایه از قبیل اوراق قرضه حوادث فاجعه آمیز و سایر سازه های ILS لازم به نظر نمی رسد. آنچنانکه هرچند رکود بیمه ILS در سه ماهه پایانی سال 2008 در مقایسه با سال قبل مورد انتظار همگان بود، اما ثبات آن در همه دوره ها، باعث شگفتی گردید. هزینه مبادلات و زمان انتقال اوراق قرضه به بازار نیازمند ایجاد تعهدی نسبت به راه حل های استراتژیک در مقابل واکنش های تاکتیکی مدیریت خطر است و به این منظور واگذارکنندگان باید از هزینه های پایین تر انتقال خطر و سایر مزایای آن بهره جویند.