سیده زهرا سجادی

هدف اصلی این مطالعه بررسی روند شاخص های پایداری انرژی طی دو دوره پنج ساله نخست سند چشم اندازه 20 ساله ایران (سال های 1388_1384 و 1393_1389) می باشد. جهت بررسی پایداری سیستم انرژی از شاخص ترکیبی توسعه پایدار انرژی (SEDI) استفاده شده است. ابعاد لحاظ شده در این پژوهش شامل ابعاد فنی، اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و نهادی می باشد. پس از محاسبه پایداری هر کدام از ابعاد، براساس روش محاسبه شاخص HDI پایداری بدست آمده نرمالسازی گردید، سپس شاخص SEDI که میانگین پنج بعد می باشد برای هر سال محاسبه شد. نتایج بدست آمده نشان می دهد ابعاد فنی، اقتصادی و اجتماعی در دوره 5 ساله نخست دارای نرخ پایداری مثبت بوده اند اما در دوره دوم بر خلاف بعد فنی و اقتصادی که نرخ پایداری آن ها افزایش اندکی داشته است بعد اجتماعی کاهش نرخ پایداری را تجربه کرده است. بعد زیست محیطی و نهادی و همچنین شاخص SEDI در دوره نخست نرخ پایداری منفی داشته اند. نرخ پایداری شاخص SEDI در دوره 5 ساله دوم مثبت اما ناچیز شده است و در مسیر پایداری گام برداشته است. نرخ پایداری بعد زیست محیطی در دوره دوم با بهبود اندکی همچنان منفی باقی مانده است و بر خلاف آن بعد نهادی ناپایدارتر شده است.

«محبّت به همنوع» مفهومی است که در عهدجدید، ظهور چشمگیری دارد و در قرآن هم با کاربرد گسترده ی آن مواجهیم. امّا مسأله ی مهم این است که از میان اقسام همنوعان در این متون، «دگر اندیشان» و از میان آن ها «دشمنان» چه کسانی هستند و شیوه های تعامل محبّت آمیز با ایشان چگونه رقم می خورد؟ در این راستا منظور از آموزه ی «محبّت به دشمن» در عهدجدید چه می تواند باشد؟ در نوشتار حاضر، با استفاده از منابع کتابخانه ای و به روش توصیفی-تحلیلی، مفهوم همنوعِ «دگر اندیش» را بر اساس آموزه های این متون توضیح داده و به بررسی شیوه های تعامل محبّت آمیز با آنان می پردازیم. درنهایت بیان می کنیم همه ی این شیوه ها به تمامی اقسام دگر اندیشان «صلح جو» و «کینه توز» تعلّق می گیرد، اما تنها این شیوه ی «دفاع و جهاد» است که در برابر عدّه ای خاص از دشمنان دینی (کافران حربی)، آن هم به منظور حفظ سلامت و بقای جامعه ی ایمانی به وقوع می پیوندد؛ امری که خود عین محبّت است.